31 हन्छ्वाबने स्यूस्स्यायूदे ङूने, “गुरुज्यू चसे च।” यदेबे बिन्ती चीत्दे।
बजारयूने प्रब मीयूदे सोरो गेसेन् चीत्देबे नमस्कार चीस्स्य मेस्ये गुरु यदेबे कोस्य मन ख्यङ्।
“तर नमयूने सूदेये ‘गुरुज्यू’ अन्-यस्य, चेनेयलो नमयूजे गुरु तीत्यात्या ख्यङ्, मेस्ये नमयूब क्वाने अत-च्योन्यू ख्यङ्।
होर्दे येशूने चूङ्स्ये पीनब यहूदादे यदे, “ओ गुरु, हम्ब पक्कने ङ औ?” येशूदे यदे, “न रङ्सेदेने यदे।”
तूरून्तै येशू ट्याने गीलीदेबे यहूदादे यदे, “ओ गुरुज्यू, नमस्कार!” यदेबे ङूदे येशूने मूइ चीत्दे।
होर्दे पत्रुसदे हम्ब येशूदे यब पो ह्वेरदे मेस्ये ङूदे येशूने यदे, “गुरुज्यू, ले नदे श्राप पीनेब, अञ्जीरजे तोङ्बोब खर्यो।”
होर्दे यहूदा येशू ट्याने सरासर् गीलीदेबे “ओ गुरु”, यदेबे ङूने डम्बने म्वाइँ चीत्दे।
पत्रुसदे येशूने यदे, “गुरुज्यू, ङी अने क्यूत्दे सोरो ज्य क्यूरो। ङीन अने पालजे कीम् सोम् चीदे नैजे त्या मोशाजे त्या मेस्ये एलियाजे त्या।”
येशूदे ङ्यलम् ल्वादेबे लेत्दे, मेस्ये थमयू ङ्ये-ङ्ये रेनब तङ्देबे थमयूने लोत्दे, “नमयू च मेल?’’ थमयूदे ङूने यदे, “रब्बी (अम्बजे अर्थ: गुरुज्यू), न केने टूङ ख्य?”
नथानेलदे ङूने लोत्दे, “गुरु, न परमेश्वरजे च ख्यङ्! न इस्राएलजे मूरुम् ख्यङ्।”
स्यूस्स्यायूदे ङूने यदे, “गुरुज्यू, मूरूथानी-केला नने यहूदीयूदे लूङ्दे खान्दीदे से मे ते, फेरि न होने चेने प्रमे?”
ङू मून्दे येशू ट्याने रदे मेस्ये यदे, “गुरु, ङीने था ख्यङ् न परमेश्वरदे ङीने लोम्मेने कूल्बेब गुरु ख्यङ्, चेनेयलो परमेश्वरदेने अन्तोङ्मीलो नदे चेब अम्ब च्यूनूयूप्र सूदेये चे अन्खू।”
यूहन्नाजे स्यूस्स्यायू ङू ट्याने रदेबे लोत्दे, “गुरुज्यू, यर्दन होङ्जे तीप्ल्या नैप्रे सू ख्य, हम्ब मीजे बारेने नदे गवाही पीन्दे, ले, हम्ब मीदे बप्तिस्मा पीन्न ख्यङ्, मेस्ये मी क्वाने ङू ट्याने प्रेन ख्यङ्।”
होर्दे थमयू सहरदे योङ्रदेबे येशू ट्याने गीलीदे।
तर ङूदे थमयूने यदे, “ङैप्रे चसे ख्यङ्, अम्ब पो नमयूने था त्वो।”
थमयूदे समुद्र तीप्ल्याने ङू तूदेबे लोत्दे, “गुरुज्यू, न अन्-याने कलङ् रदे?”
ङूजे स्यूस्स्यायूदे ङूने लोत्दे, “गुरु, सूदे चीक्कब पापदे अम्ब मी जन्मीदीबने म्या अन्तङ क्यूत्दे? ङूजे प-मजे पापदे यी ङूजे रङ्सेजे पापदे?”