28 हन्छ्वाब हम्ब मदीदे रङ्सेजे क्यू गाग्री पोङ्गीदेबे सहरतेले गीलीदे, मेस्ये मीयूने यदे,
होर्दे थमयू फलीने सूगे-सूगे तूर्स गङ्दे छाट्टे ङूजे स्यूस्स्यायूने खबर स्य्वेने छ्योङ्गीदे।
थमयू हन्छ्वाबने लङ्देबे यरूशलेमने ल्वारदे, एघार स्यूस्स्या मेस्ये थमयूप्रे रूप् क्यून्नबयूने तूदे,
होर्दे खङ्सदे ल्वारदेबे थमयूदे अम्ब पो क्वाने एघार स्यूस्स्यायू मेस्ये सूजो मीयू क्वानेने स्योत्दे।
हन्छ्वाबने येशूजे स्यूस्स्यायूये रदे, मेस्ये ङू मदीत्याप्रे बात् सेन्नब तङ्देबे हार्मन्दीकदे, तर “न च चेमे?” या “न हम्ब मदीप्रे चेने बात् सेन्न?” यदेबे सूदेये अन्ल्वे।
“ख, ले, मीत्याने, ङैदे चीक्कब साप्ता काम ङूदे ङैने स्योक्को। कादेये ङू ख्रीष्ट यी च?”
हन्छ्वाबने सामरीजे मदीत्या क्यू छ्य्वने हैयाने रदे। येशूदे ङूने यदे, “ङैने क्यू थूङ्से पीन् च।”