1 “नमयूजे विश्वास अम्मल्बस्य यदेबे अम्ब पो ङैदे नमयूने य ख्यङ्।
तम्दम्ने ङैजे बारेने शङ्का अन्चेब मीयूदे असी प्रेक्क्य।”
तर ङूजे रङ्सेजे छ त्वोदेबे हम्ब खात्यात्या टीक्तीय, मेस्ये वचन मन्देब कारणदे सकस् या सतनम् पर्तीरबीतीक्ने थमयूदे अम्ब वचनने विश्वास अन्चे क्यूप्पीय।
होर्दे थमयूदे येशूने अम्पत्ती। तर येशूदे थमयूने यदे, “अगमवक्ताने रङ्सेजे ने मेस्ये रङ्सेजे कीम्ने गेसेन् अन्ची तर सूजो टक्क नेनेने गेसेन् चीक्क्य।”
होर्दे कूम मीयूदे हम्ब बीलने रङ्सेजे विश्वासने क्यापीय, ठक्कर चीय, त्यादे सूजोने धोका पीन्देबे सूम्दीपीय मेस्ये ह्यल चीक्क्य।
ङैजे आनन्द नमयूप्रे क्यूस्स्य, मेस्ये नमयूजे आनन्द पूरा क्यूस्स्य यदेबे ङैदे अम्ब पो नमयूने य ख्यङ्।
तर अम्ब पो ङैदे नमयूने स्य्वे ख्यङ्, कन्छ्वाब हम्ब सेमे रीय, हन्छ्वाब नमयूने च येये ख्य हम्ब नमयूदे ह्वेरीय, मीयूङ् खूम्ने ङैदे अम्ब पो नमयूने अन्-य, चेनेयलो ङ नमयूप्रे ख्य।
खास रूप्ने स्य अन्चब, ची-नादू अन्थूङब, होरदे रङ्से अत-अजी-च्योन्ने बाधा पीनब चसेयू अन्चबने ज्य क्यूक्क्य।
येरेक्यूल्लोत्यामे नमयूदे पात्ता ज्य च ख्यङ् हम्ब स्ये खूइय, मेस्ये ख्रीष्ट रब दिनने शुद्ध मेस्ये दोष त्वब क्यूर खूस्य।
मेस्ये, “लूङ्त्या ख्यङ्, हम्ब लूङ्दे मीयूजे तोप् च्या-थूङ्बस्ये पीन्क्य, पोलोम्त्या ख्यङ् हम्बदे थमयूने ग्यर्बस्ये पीन्क्य।” चेनेयलो थमयूदे परमेश्वरजे वचन अम्मन्दी मेस्ये ग्यर्बीय। येर क्यूरजे लागि थमयूने सेल्देबे हीते ख्य।