39 ङूदे थमयूने यदे, “ख, मेस्ये नमयूदे तङ्दे।” थमयू गीलीदे, होर्दे ङू टूङब ने तङ्दे। हम्ब दिन थमयू ङूप्रेने टूङ्दे चेनेयलो हन्छ्वाब घडीने स्यी तप्ये ख्य।
तर थमयूदे येशूने येरे यदेबे कर् चङ्दे, “ङीप्रेने टूङ्, चेनेयलो नूस्यूङ् क्यूरी, नो चेकेजन्क ख्यङ्।” होर्दे ङू थमयूप्रे बास टूङजे लागि कीम्नङ्ने क्योयीदे।
येशूदे ङ्यलम् ल्वादेबे लेत्दे, मेस्ये थमयू ङ्ये-ङ्ये रेनब तङ्देबे थमयूने लोत्दे, “नमयू च मेल?’’ थमयूदे ङूने यदे, “रब्बी (अम्बजे अर्थ: गुरुज्यू), न केने टूङ ख्य?”
यूहन्नादे यब पो तदेबे येशूजे ङ्ये-ङ्ये गीलेब हम्ब मी ङ्ही नङ्ने त्याब सिमोन पत्रुसजे च्योन् अन्द्रियास ख्य।
नथानेलदे ङूने यदे, “नासरतदे ज्य से योङ्र खूइया?” फिलिपदे ङूने जवाफ पीन्दे, “रदेबे लेख्ख।”
येरेक्यूत्देबे कन्छ्वाब सामरीयजे मीयू ङू ट्याने रदे, हन्छ्वाब थमयूदे ङूने थमयूप्रे टूङने बिन्ती चीत्दे, मेस्ये ङू ङ्हीयासेमे हैयाने टूङ्दे।
पदे ङैने पीनब जती क्वाने ङै ट्याने रीय, मेस्ये ङै ट्याने रब जतीने ङैदे केरेनेयलीने अन्ल्वाबी।
ले, ङ ख्यो लने मेर्देबे ख्यो ढ्याक्-ढ्याक् चीत्देबे कप्पीय। कोइदे ङैजे के तदेबे ख्यो पूक्मीदेयलो, ङ ङू-ट्याने रीय, होर्दे ङूप्रे टूङ्देबे चसे चीय, मेस्ये ङू ङैप्रे टूङ्देबे चीय।