37 ङूदे यब अम्ब पो तदेबे हम्ब स्यूस्स्या ङ्ही येशूजे ङ्ये-ङ्ये गीलीदे।
ङूदे येशू प्रेनब तङ्देबे यदे, “ले, परमेश्वरजे थुमा!”
येशूदे ङ्यलम् ल्वादेबे लेत्दे, मेस्ये थमयू ङ्ये-ङ्ये रेनब तङ्देबे थमयूने लोत्दे, “नमयू च मेल?’’ थमयूदे ङूने यदे, “रब्बी (अम्बजे अर्थ: गुरुज्यू), न केने टूङ ख्य?”
नैदेरेदे ङूदे गालीलने प्रब पक्क चीत्दे। ङूदे फिलिपने तूदेबे यदे, “ङैजे ङ्ये-ङ्ये ख।”
येर्बे, सूगब खबर ङ्यीन्देबे विश्वास रीय, होरदे हम्ब तब पो ख्रीष्टजे प्रचारदे रीय।
नमयूजे ङूर्दे अन्ज्य बोली अन्-योन्स्य, तर चैदेब ज्य मेस्ये सूधारदीदेबे ज्य स्यूलूक्कै बूलीत्या क्यमब ची, मेस्ये ङ्यीनब मीयूदे अनुग्रह प्रेस्स्य।
पवित्र आत्मा मेस्ये पीर्मदे यीय, “ख।” सू-सूदे ङ्यीन्क्य थमयूदे यस्य, “ख।” सू-सू क्यू फैय थमयू रस्य, मेस्ये सू-सूदे थूङब सेम् चीक्क्य थमयूने जीया पीनब क्यू होरेने थूङ्स्य।