2 ङूदे यूहन्नाजे अत याकूबने पार्ज्यादे सेस्स्ये पीन्दे।
येशूदे यदे, “ङैदे थूङब ढोल्कने नमयूदे थूङ्क्य, तर ङैजे स्येत्तेयोर् मेस्ये योन्देयोर टूङ्स्ये पीनब पो ङैजे लाने त्वो। अम्ब ने ङैजे पदे सूजे लागि तयार चीते हम्बजेने क्यूक्क्य।”
जब्दियाजे च ङ्ही, याकूब मेस्ये यूहन्ना येशू ट्याने रदेबे यदे, “गुरुज्यू, ङीजे सेम्दे मनब पूरा चीम्मी यदेबे ङी बिन्ती चेने र ख्यङ्।”
तर येशूदे जवाफ पीन्दे, “नमयू च स्येन हम्ब नमयूदे अन्स्ये। ङैदे थूङब दु:खजे ढोल्कदे नमयूदे थूङ खूइया? कम्ब बप्तिस्मा ङैदे कीन ख्य, हम्ब नमयूदे कीन खूइया?”
थमयूदे जवाफ पीन्दे, “ङीदे खूइय।” येशूदे थमयूने यदे, “ङैदे थूङब दु:खजे ढोल्कदे नमयूदे थूङ्क्य, मेस्ये ङैदे चेब बप्तिस्मा नमयूदे चीक्क्य।
हन्छ्वाब हेरोद मूरुम्दे मण्डलीजे कोला मीयू फ्याने सोरो अन्ज्य अन्-न्याय चेने सुरु चीत्दे।
कोइ मीयूने लूङ्दे ठरीदे। कोइने अर्रदे ख्वादे मेस्ये कोइने तरवारदे सेत्दे। ह्वेब चैये त्वोदेबे र-स्वान्जे खूज्य होत्दे मेस्ये कङ्गाल क्यूत्देबे कूम सतनम्, छरङ् प्रेत्देबे ती-छो प्रदे।