10 धर्मशास्त्रदे य ख्यङ्, “जीया सुखी येत्तीङ्रब मेस्ये आनन्द क्यूरब दिन मलब मीदे रङ्से लीने अन्ज्य पो क्यमने मेस्ये ङूर्ने लूच्च पो क्यम्से पीन अन्क्यूर्।”
येशूदे ङूने यदे, “चैसे सोरो ज्य ख्यङ् यदेबे हम्बजे बारेने न ङैने चेने ल्वे? तीत्यात्या सोरो ज्य ख्यङ्। तर न कलङ्बेये अन्जेनब जीया प्रेब सेम् चीत्दे यलो, परमेश्वरजे आज्ञायू मन्दी।”
चेनेयलो रङ्सेजे जीया जूक्तेमेब सेम् चेब मीदे जीया अम्प्रे, तर रङ्से प्राण ङैजे लागि मेस्ये सूगब खबरजे लागि पीनब मीदे जीया प्रेक्क्य।
येशूदे नथानेल रङ्से ट्याने रेनब तङ्देबे ङूजे बारेने यदे, “पक्क इस्राएलजे मीत्या ख्यङ्, ङूजे सेम्ने छलकपट त्वो।”
रङ्सेजे प्राणने माया चेब मीदे हम्ब मल्गीय, तर अम्ब संसारने टूङ्दा रङ्से प्राणने ह्यल चेब मीदे कलङ्बेये अन्सीबब जीयाप्रेने रङ्से प्राण जूक्तीदे येक्क्य।
कादेये कोइमीदे परमेश्वरने चेलाबे पूस्तीन ख्यङ् मन्नीय, तर रङ्से लीने तह अन्लैदीदेयलो रङ्सेने धोका पीन्क्य, होर्दे हम्ब मीदे सीत्तीनेत्या परमेश्वर पूस्तीनब क्यूक्क्य।
येरेक्यूत्देबे साप्ता दुष्ट पोयू, छल्जे पोयू, कप्टी, ठेनब, मेस्ये मीजे न प्वेब पोयू क्वाने क्यापी।
“ङूदे कलङ्बेये पाप अन्चीक्क, मेस्ये ङूजे ङूर्दे कलङ्बेये लूच्च अन्क्यम्क।”
थमयूजे ङूर्दे लूच्च पो क्यमब कलङ्बेये अन्त, थमयूजे चैये दोष त्वो।