8 جا ئەڕا نویشیم: «باین خراوی بکێم تا خاسێ باێه دی»، هەر ئەوجورە که بڕێگ بخت کەنه پێمان و ئویشن که ئیمه ئیجوره ئویشیمن؟ ماکومیەت ئیانه دادپەروەرانەس.
«خوەش وه حاڵ ئیوه ئەو وەخته که مەردم وەبونەێ مه خراو دەنه پێدان و ئازاردان دەن و وه درو گشت جور قسیه گەنیگ له باوەتدان ئویشن.
ئێرنگه، شەریعەت هات تا خەتا فرەوه بود؛ وەلێ شونێ که گونا فرەوه بی، فیز فره فرەترەو بی.
جا چه بویشیم؟ ئێ باێه وه گونا کردن بەردەوام بویمن تا فیز فرەوه بود؟
جا چه؟ ئێ باێه گونا بکێم چوینکه له ژێر شەریعەت نیمن، بەڵکەم هایمنه ژێر فیز؟ هەراێهەر!
جا چه بویشیم؟ ئێ شەریعەت گوناس؟ بێ گومان نەخیر! وی حاڵه ئەگەر شەریعەت نویاتیاد، گونا نیەناسیام. چوینکه ئەگەر شەریعەت نەوەتوی «تەما مەکه»، نیەزانستیام تەما کردن چەس.
چشت ئەڵاجویێگ نیه که خزمەتکاریل خویشێ بکێده جور خزمەتکاریل ڕێ سالحان. دەسئاخر سزاێگ که حەقیانه گرن.
چ حرمەتمان بگرن چ سوکمان بکەن، چ بەێ ناومان بکەن چ وه خاسێ ناومان بوەن. وەگەرد ئیمه جور فێڵبازیل ڕێ رەوشت کریەێ، وەلێ ڕاسەگەێ ئویشیم؛
چوینکه بڕێگ که له جارانەو ئەڕا ئی ماکومیەته دیاری کریانه، بیدەنگ خز خواردنەسه ناودان. ئیانه خودانەناسیلێگن که فیز خوداێ ئیمه کەنه هەرزەیی و عیسا مەسیح، که هەر یەێ ئەرواو و خوداوەندمانه، حاشا کەن.