5 وەلێ ئەگەر نادرسێ ئیمه درسی خودا ئاشکرا کەێ، چه باێه بویشیم؟ یانێ خودا ستەمکەره که خەزەوه لێمان گری؟ جور ئایەمیزاێ قسیه کەم.
ئێ عەزیزەیل، هویچوەخت خوەدان ئنتقام مەسینن، بەڵکەم ئەوه بێەنه دەس خەزەو خودا. چوینکه وەناو کتاو تەورات نویسریاس که «خوداوەند فەرمایش کێ: ”ئنتقام هن منه؛ منم که سزا دەم.“»
وەلێ تو وەبونەێ کەلەڕەقی و دڵ توبه نەکەرد، خەزەو ئەڕا خوەد، ئەڕا ڕوژ خەزەو گردەو کەی، ڕوژیگ که داوەری دادپەروەرانەێ خودا ئاشکراوه بود.
ئێرنگه زانیمن ئەو چشته که شەریعەت ئویشێ ئەڕا کەسیلێگ ئویشێ که هانه ژێر شەریعەت، تا هەر دەمێگ بوەسرێید و جهان گشتێ لەنواێ خودا جواوگو بون.
وەلێ ئەگەر له ڕێ درو مه ڕاسی خودا فرەتر ئاشکرا بود و ئەیو فرەتر جەڵاڵ پەێا کەێ، ئێ دی ئەڕا من هێمراێ جور گوناکارێگ ماکوم بوم؟
جا له باوەت ئەو چشته که گیر ئێبراهیم پەێخەمەر هات، چه بود بویشی، ئەوه که له ڕوی جەسەوه، باپیرمانه؟
وەلێ خودا مابەت خوەێ وه ئیمه ئیجوره نیشان دەێ که هناێ ئیمه هێمراێ گوناکار بیمن، مەسیح ئەڕامان مرد.
جا چه بویشیم؟ ئێ باێه وه گونا کردن بەردەوام بویمن تا فیز فرەوه بود؟
من وەبونەێ بی هازییل سریشت بەشەریدان، ئی چشتیله وەگەرد کەلیمەیل بەشەری ئویشم: هەر ئەوجورە که یەێ وەختێگ ئەنامیل جەسەدان جور خوڵام داینه دەس ناپاکی و خراوی که وەرەو خراوییل فرەتر بەێد، ئێرنگەیش ئەنامیل جەسەدان جور خوڵام بێینه دەس سالح بوینی که وەرەو قودوسیەت بەێد.
جا چه بویشیم؟ ئێ شەریعەت گوناس؟ بێ گومان نەخیر! وی حاڵه ئەگەر شەریعەت نویاتیاد، گونا نیەناسیام. چوینکه ئەگەر شەریعەت نەوەتوی «تەما مەکه»، نیەزانستیام تەما کردن چەس.
جا وه نوای ئی چشتیله چه تویەنیم بویشیم؟ ئەگەر خودا ها گەردمانا، کیه که بتویەنێ وەنوامان بوسد؟
جا چه بویشیم؟ ناجویلەکەیلێگ که وەشون سالح بوین نوین، ئەوه وه دەس هاوردنه، یانێ ئەو سالح بوینه که له ڕێ ئیمان وه دەس تێی؛
ئەگەر وەگەرد گیانەوەریل دڕنه وەناو ئەفسوس تەنیا وەبونەێ مدویل ئنسانی جەنگیم، چ سودێگ داسه دەسمەو؟ ئەگەر زنیەو بوین له مردگیل نیه، «بان تا بخوەیمن و بنوشیم چوینکه سو مریمن.»
مەر مه ئی قسیەیله وه دەسڵات بەشەڕی ئویشم؟ ئێ شەریعەتیش ئیجوره نیویشی؟
بەڵکەم وه گشت چشتێ نیشان دیم که خزمەتکاریل خودایم، یانێ وه تاموڵ فره وەناو بەردیل، سەختییل، بەڵاێیل،
ئەڕا ئیه که بوينن که ئی خەم و خوسەێگ که ئەڕا خوداس چ تاسەیلێ وەناودان وه دی هاوردێه: چ تاسەێگ که بیتاوانیدان نیشان بێی، چ توڕەیێگ، چ زاورچینێگ، چ حەسرەتێگ، چ غیرەتێگ، چ ئەدەو کردنێگ. ئیوه خاس نیشاین داینه که له هەر باوەته بیتاوانین.
چوینکه ئەگەر ئەو چشته که خوەم خاپور کردمه وەدواره بنیادێ بنەم، ئەو وەخته نیشان دەم که خەتاکارم.
ئێ برایل، بیلێن تا له زنەیی ڕوژانه نمونەێگ بارم. هویچکەس نیەتویەنی تەنانەت پەێمانێگ بەشەری که مور بود، بەتاڵەو بکێ یا چشتێ بخێده سەری.
ئەوانه بەیت خزمەتکار خودا، موسا، خوەنیان و بەیت وەرکەگه که: «فره گەورا و سەرسڕهاوەرە کاریل توی، ئێ خوداوەند خوداێ هەر وه تویەنا. داد و حەقه ڕێیل توی، ئێ پادشاێ ملەتیل.
ئێ ئاسمان وه ملێەو خوەشی بکه! خوەشی بکێن ئێ ئیوه موقەدەسیل و ڕەسولەیل و نەبوەتکەریل! ئەڕا ئیه که خودا ئنتقامدان له ئەوه سەندێه.»