ئەو وەخته دی جور مناڵیل نیمن که تافیل وه ئی لا و ئەو لا فڕەمان دەن و هەر وای تالیمیل جورواجور و فەن و فيڵ ئایەمیل، وەناو نەخشەیلی که ئەڕا له ڕێ دەرچین کیشن، ئیمه وه ئی لاو ئەو لا فڕه بێید.
له ئایەمیزاێ، ئەوانه که له ئی بەڵایله نەکوشریان، نه له کاریل دەس خوێان توبه کردن. نه له پەرەسین دێویل دەس شوردن و نه له پەرەسین بتیل تەڵایی و نقرەیی و برنجه و کوچگین و چویی که نیەتویەنن بوینن یا بشنەفن یا ڕێ بکەن.