12 وەختێ وەرکەرگه مور شەشمی واز کرد، مه خوەم نوڕستم که له ناکاوه زەوی لەرزەی فره گەوراێگ هەڵکەفت و خوەر جور پەڵاس، سیەوه بی و مانگ چوارده وه رەنگ خوین دەرهات.
عیسا فەرمایش کرد: «وای وه حاڵد، ئێ شار خورەزین! وای وه حاڵد، ئێ شار بەیتسیدا! چوینکه ئەگەر موجزەیلێگ که وەناو ئیوه کریا وەناو شاریل سور و سیدون بکریاد، مەردم ئەوره هەر وه زویەو جل و پەڵاس ئازیەتی کردیانه وەر و لەناو خوڵەکەو و توبه کردیان.
«زویزی، وەشون بەرد ئەو ڕوژیله، «”خوەر تیەریکەو بود و مانگیش دی نویر خوەێ نێی. هەسارەیل وه ئاسمان کەفنه خوار و هێزیل ئاسمانیل تیەنه لەرزه.“
چوینکه ملەتێگ ئەڕا ملەتێگتر و مەمڵەکەتیگ ئەڕا مەمڵەکەتی تر هەڵسێ. وه جایل جورواجور قاتوقڕییل و زەویەلەرزیل تێ.
وه سات دوانزەێ نیمەڕو تا سات سێ دویای نیمەڕو، تیەریکی، گشت ئەو وڵاته گرده وەر.
وەختێ فەرماندەێ سەربازەگان و ئایەمەگانێ که نگابانی عیسا دیان، زەویه لەرزه و ئەو چشتیله که هەڵکەفت دین، فره رخێان چی، وەتن: «وه ڕاسی ئیه کوڕ خودا بی.»
لەناکاوه زەوی لەرزەی وه هێزێگ هات، چوینکه یەێ فریشتەێ خوداوەند له ئاسمانەو هاته خوار و چی کوچگەگه له نوای دەم مەقبەرەگه پلێ داده لا و نیشته ملێ.
له سات دوانزەێ نیمەڕو تا سات سێ دویای نیمەڕو، تیەریکی، گشت ئەو وڵاته گرده وەر.
هەر ئەو ساته، زەویه لەرزەێگ گەورا هەڵکەفت و ده یەکی شارەگه ڕمیاد و هەفت هەزار نەفەر وه ناو زەوی لەرزەگه کوشریان و ئەوانه که مەنوینەو فره رخێان چی و خوداێ ئاسمان جەڵاڵ دان.
ئەو وەخته بڵاچه و گرمەگرم و هەوره تریقه بی که هەڵسیاد و زەوی لەرزەی فره گەوراێگ ڕوی دا، ئەو زەوی لەرزه ئەوقره گەورا بی که له وەختێگ ئایەم له بان زەوی زنەیی کردێه، جور ئەوه هویچ وەخت هەڵنەکەفتوی.
فریشتەێ چوارم پیاڵەگەێ خوەێ ڕشانه مل خوەر و ئجازه دریاده خوەر تا مەردم وه ئاگر بسزنێد.
فریشتەێ چوارم پف کرده شیپورەگەێ و سێ کوتی خوەر و سێ کوتی مانگ و سێ کوتی هەسارەیلیش دریاده لێان، جورێ که سێ کوتی نویر ئەوانه تیەریکەو بین. جا سێ کوتی ڕوژ بێ نویر مەن و سێ کوتی شەویش.
ئمجا فریشته بوخورسزنەگه هەڵگرد و له ئاگر قوروانگا تەپان و خستەی بان زەوی. ئمجا هەورەتریقه و گرمەگرم و بڵاچه هەڵسیاد و زەوی که لەرزیاد.