4 مه وه دەنگ بەرز دەس نامه گیره چوینکه هویچکەسێگ پەێا نوی که شایسەێ واز کردن تومارەگه یا نوڕین وەناوێەو بود.
جا وەشون ئیه نوڕستم و ئێرنگه وه نوای چەوم دەر واز کریاێگ وەناو ئاسمان بی و هەر ئەو دەنگ یەکم جاره که جور دەنگ شەیپورێگ بی و شنەفتویم وەگەردمەو قسیه کردوی، وەت: «بەوه بان ئەڕا ئێرا و مه ئەو چشته که له شون ئیه باێه هەڵبکەفێ، نیشاند دەم.»
جا هویچکەسێگ، نه وەناو ئاسمان، نه له بان زەوی و نه له ژێر زەوی، تویەناێ ئەوه نیاشت که تومارەگه واز بکێد یا بنوڕیده ناوێەو.
ئەو وەخته یەکیگ له پیریل وه مه وەت: «دی گیره مەکه. بنوڕ، ئەو شیر هوز یەهودا، ئەو بنچینەێ داود پادشا، بردیەسەو، تا بتویەنێ تومارەگه و هەفت گله مورەگەێ واز بکێد.»