4 ئەیو هەر ئەسرێگ له چەویلیان پاکەو کەێد. دیتر مەرگ نیه؛ و دیتر ئازیەتی و گیره و ژان هەر نیه، چوینکه چشتیل جاران گوزەریاس.»
ئاسمان و زەوی له بین چود، وەلێ قسیەیل مه هەراێهەر له بین نیەچود.
دشمەن ئاخر که له بین چود، مەرگه.
ئەوانه که سودێان له ئی جهانەسه، جوری بون که چماێ دڵ نەوەسانەسەپێ. چوینکه وێنەێ ئی جهانه دێرێ له بین چود.
جا ئەگەر کەسێگ وەناو مەسیح بود، درسکریاێگ تازەس. چشتیل کویەنه له بین چی؛ ئیسه، گشت چشتێگ تازەوه بیه!
جا، خوداوەند فەرمایش کێ: «له ناوێان بچنه دەیشت و جیاوه بون. دەسه قێ هویچ چشت ناپاکێگ مەێهن جا مه قەبوڵدان کەم.»
ئی قسیەێ ’یەێ جارتر‘ وه له بین بردن چشتیلی ئاماژه کەی که کەفنه ڕکه، یانێ چشتیل درس کریاێ، تا چشتیلی که نیەتویەنن بکەفنه ڕکه، باقی بمیند.
وەلێ ڕوژ هاتنەوەێ خوداوەند عیسا جور دز تێ و ئمجا ئاسمانیل وەگەرد قیڕەێ خراوێگ له بین چن و ئەجرام ئاسمانی سزیەن و تویچیەن، زەوی و گشت کاریلێگ که له بانێ کریاس، دیار دەێد.
جهان و ئاوەختێلێ درێیده سەر، وەلێ ئەو کەسه که خاست خودا وه جێ تیەرێ، تا ئەبەد مینێدی.
دەریا مردگیلێگ که وەناوێ بی، دادەوه؛ مەرگ و جهان مردگیل، مردگیلی که وەناوێان بی، دانەوه، هەر کامێان وه پێ کردەوێ که وەجێ هاوردوی، داوەری بی.
جا مەرگ و جهان مردگیل فڕه دریانه ناو دەریاچەێ ئاگر. دەریاچەێ ئاگر، مەرگ دویمه.
ئمجا ئاسمانیێگ تازه و زەویێگ تازه دیم، چوینکه ئاسمان یەکم و زەوی یەکم گوزیشتوی و دیتر دەریاێگ نوی.
جا دیتر هویچ لانەتێگ نیه. بەڵکەم تەخت خودا و تەخت وەرکەگه ها ناوێ و خزمەتکاریلی پەرەسنێ.
چوینکه وەرکەگه له ناوڕاس تەختەگه بوده شوان ئەوانه و ئەوانه وەرەو کیەنییل ئاو زنەیی دەر ڕێنماییان کەێد. و خودا هەر ئەسرێگ له چەویان پاکەو کەێد.»