16 جا توبه بکه، ئەگەر نه و ئی زویه تیەمه ئەڕا لاد و وه شمشێر دەمم وەگەردێانەو کەمێ جەنگ.
کەڵاوخود نجات بنەنه سەردان و شمشێر روح خودا که کەڵام خوداس، بگرنه دەسەو.
ئەو وەخته ئەو بی دینه ئاشکرا بود، هەر ئەوه که خوداوەند عیسا وه هەناس دەم خوەێ ئەوه کوشێد و وەگەرد شکوی هاتن خوەێ، ئەوه له بین بید.
له دەس ڕاسی هەفت هەساره داشت و له دەمیەو شمشێر فره تێژ و دو دەمێگ هاتیاده دەیشت و دەمچەوی هەر جور خوەر بی که وه گشت قەوەتێەو دەرەوشیاد.
مەردم له تین گەرما سزیان و ناو خودا که هێز ئی بەڵایله ها دەسێ، لانەت کردن، ئەوانه توبه نەکردن و ئەیو جەڵاڵ نیان.
جا شمشێر فره تێژێگ له دەمیەو تێده دەیشت، تا وەگەردیەو بێیده ملەتیل. «وەگەرد گوچانێگ ئاسنی وه ملێانەو حوکم کەی.» ئەیو ئەنگویر توڕەیی و خەزەو خوداێ هەر وه تویەنا وەناو کەوەڵ شراو پاوڵا کێ.
ئەو باقیان وه شمشێرێگ که له دەم ئەسپ سوارەگه هاتیاده دەیشت، کوشریان و ئەو باڵەندەیله گشتێان خوێان له گوشت ئەوانه تێر پڕ کردن.
«وه فریشتەێ کلیساێ شار پرگاموم بنویس: «ئەیو که شمشێر فره تێژ دو دەمێگ دێرێ، ئیجوره ئویشێد:
جا باره هویرد که له کوره کەفتیەسه خوار. توبه بکه و کاریلێگ وه جێ بار که له سەرەتا وه جێ هاوردیاید. ئەگەر نه تیەمه ئەڕا لاد و چراخدانەگەد له ئەوره که هەس، هەڵگرم، مەر ئیه که توبه بکێ.
ئەیو که وه ئی چشتیله شاێەتی دێ، ئویشێد: «دڵنیا به و ئی زویه تیەم.» ئامین. بەو، ئێ خوداوەند عیسا!
«بنوڕ، وه ئی زویه تیەم! خوەش وه حاڵ کەسێگ که کەڵام نەبوەت ئی کتاوه پارێزنێد.»
«مه کەسیلێگ گرمه گازتاوه و ئەدەو کەم که دوسیان دێرم. جا غیرەت بیاشتوید و توبه بکه.