18 وەختێ دویکەڵ سزیان ئەوه دوینن، دەن له هاوار که: «مەگەر شارێگ جور ئی شار گەورا بیه؟»
ئایەمیل ئەژدەهاگە پەرەسیان چوینکه وه ئەو گیانەوەر دڕنه دەسڵات خوەێ بەخشاوید. هەر ئیجوره ئەو گیانەوەر دڕنەیشه پەرەسیان و پرسیان: «کیه که بوده جور ئی گیانەوەر دڕنه؟ کیه که بتویەنێ وەگەردیەو بجەنگێ؟»
جا دویکەڵ عەزاو ئەوانه تا ئەبەد و تا ئەبەد چوده بان. ئەڕا ئەوانه که ئەو گیانەوەر دڕنه و پێکەرەگەێ پەرەسن و ئەڕا هەر کەسێگ که نیشان ناوێ وەرگرێ، نه ڕوژ و نه شەو ئارامی نیه.»
شار گەورا بیه سێ کوتەو و شاریل ملەتیل ڕمیاده مل یەکەو، خودا بابڵ گەورا هاورد هویرێ تا وادارێ بکێ له ئەو جامه که پڕ له شراو خەزەو ئاگرین ئەیو بی، بخوێ.
ئویشن: «وی، وی! ئێ شار گەورا، که دڵنگیلی له پارچەیل کەتان نەرم ئەرخەوانی و سویر له وەرد بی که وه تەڵا و جەوایر و مرواری تەرکەو بویده!