14 وەدواره ئەوانه ئویشن: «ئەو میوه که گیاند تامازروێ بی، له دەس دایه. ڕەنگینی و شکو توی گشتێ دریاسه واێا و دی هەراێهەر نیەتێدەو.»
جا ئەڕا دین چ چشتێگ چین؟ ئەڕا دین پیاێگ که دڵنگ گران قیمەت کردێەسه وەر؟ ئەوانه که دڵنگیل گران قیمەت کەنه وەر هانه ناو قەسریل پادشایل.
وەلێ خودا وەپێ وەت: ”ئێ نەزان! هەر ئیمشەو گیاند لەلێد سێنریەێ. جا هەر چی گردەو کردیده، ئەڕا کی مینێ؟“
وەلێ ئێبراهیم جواو دا: ”ڕوڵەم، باره هویرد که تو وەناو زنەیی، له چشتیل خاس خوەد لەزەت بردێ، ئەو وەخته چشتیل خراو نسیو ئیلعازەر بی. ئێرنگه ئەوه وه ئێرا ها ناو ئاشاسێگ و تو هایده ناو عەزاو.
ئێرنگه، ئی چشتیله هەڵکەفت تا بوده نمونەێگ ئەڕا ئیمه، تا ئیمه جور ئەوانه وەشون خراوی نویمن.
تاسەێ چشتێگ دێرین و نێرینی، جا خوین کین. تەما کین و نیەتویەنین وەدەس بارین، جا شەڕ و مرافه خینه رێ. نێرین، چوینکه داوا نیەکین.
نه بار دارچین و گیایێل خوەشبو و بوخور و مور و کوندوریان؛ نه بار شراو و روین و ئارد فره خاس و گەنمێان؛ نه بار گا و پەسیل و ئەسپیل و ئەرابەیلێان و نه خوڵامیلێان یانێ گیان ئایەمیزاێ.
جا بازرگانیل ئی چشتیله که وەبونەێ ئی شاره دەوڵەمەنەو بویان، له ترس عەزاوی که ئی شاره کیشێد، له دویرەو وسن و گیره کەن و وه دەنگ بەرز شین کەن و