16 ئەو گیانەوەر دڕنه و ئەو ده گله شاخه که دیده، له داوانپێسەگه بێزارەو بون. ئەوانه داوانپێسەگه وێڵ کریا و ڕویت هیلن و گوشت ئەوه خوەن و له ناو ئاگر سزننەێ.
ئمجا نیشانەیگ تر له ناو ئاسمانەو دیار دا: بنوڕ، ئەژدەهاێگ سویرەتاوه و فره گەورا که هەفت گله سەر داشت و ده گله شاخ و هەفت گله تاج له بان سەرەگانی بی.
فریشتەێ شەشم پیاڵەێ خوەێ ڕشانه مل چەم گەوراێ فورات و ئاوەگەێ وشک بی، تا ڕێ ئەڕا پادشایلێ که له ڕوژهەڵاتەو تیەن، گورجەو بود.
هەر ئیجوریشه ئەوانه هەفت پادشان که پەنج نەفەر له لێان کەفتنەسه خوار، یەکیگێان مەنیەسێ و ئەو ئاخریه هێمراێ ناتیه؛ وەختێ باێد، باێه بمەنێدەێ، وەلێ تەنیا ئەڕا ماوەێ کەمێگ.
خوڵ کەنه بان سەریان و گیره و شین کەن و هاوار کەن که: «وی، وی! ئێ شار گەورا، شارێگ که گشت کەشتی داریل دەریا، له دەوڵەمەنی ئەوه ماڵ و دارایی گردەو کردن، چوینکه یەێ ساته وێران بیه!
وه ئی باوەتەسه که بەڵایلێ یەێ ڕوژه تێد، بەڵای مردن و شین و قاتوقڕی. جا وەناو ئاگر سزیەد. چوینکه تویەناس خوداوەند خوداێگ که ئەوه داوەری کردێه.»
تا له گوشت پادشایل و فەرماندەییل و هێزداریل بخوین و له گوشت ئەسپیل و سواریلێان و له گوشت هەر ئنسانێگ، له ڕزگار و خوڵام و ورد و زرو.»