هەر ئیجوره ڕخم چود وەختێ بامه ئەڕا لادان، خودا یەێ جارتر من له لاێ ئیوه بی فیسەو بکێ و ئەڕا بڕێگ که له جاران گونا کردن و له ناپاکی، خیزی و هەرزەیی خوێان توبه نەکردنه، خەمبارەو بوم.
ئەو وه دەنگ بەرز وەت: «له خودا زاوردان بچود و ئەیو جەڵاڵ بيەن، چوینکه سات داوەریەگەێ رەسیه. ئەیو بپەرەسن که ئاسمان و زەوی و دەریا و کیەنییل ئاو درس کرد.»
له ئاسمان تەگر سەخت قورسیگ واریاده مل مەردم که هەر دەنگی، نزیک پەنجا کیلو بی و ئایەمیل له باوەت بەڵای تەگر خودا لانەت کردن، چوینکه بەڵاێ فره سەختێگ بی.
له ئایەمیزاێ، ئەوانه که له ئی بەڵایله نەکوشریان، نه له کاریل دەس خوێان توبه کردن. نه له پەرەسین دێویل دەس شوردن و نه له پەرەسین بتیل تەڵایی و نقرەیی و برنجه و کوچگین و چویی که نیەتویەنن بوینن یا بشنەفن یا ڕێ بکەن.