7 مه شنەفتم له قوروانگا جواو هات که: «بەڵێ، ئێ خوداوەند خوداێ هەر وه تویەنا، حەقه و داده، داوەرییل توی.»
خوداوەند خودا فەرمایش کەێد: «منم ’ئا‘ و منم ’ی‘ منم ئەیو هەر وه تویەنا که هەس و بی و تێد.»
ئەگەر کەسێگ باێه وه گیرودەێ بچود، وه گیرودەێ چود. ئەگەر کەسێگ باێه وه شمشێر بکوشرێید، جا باێه وه شمشێر بکوشرێید. ئی کاره، بەردەوام بوین ئیمانداریل وه مەسیح تواید و ئیمان ئەوانه.
ئەو کەسیشه له شراو خەزەو خودا نوشید، شراوێ پڕ قەوەت و ناب که وەناو جام خەزەو ئەیو ڕشیاس. ئەو کەسیشه وه لاێ فریشتەیل موقەدەس و وه لاێ وەرکەگه وەگەرد ئاگر و گوگرد، عەزاو دوینید.
یە فریشتەتر له قوروانگا هاته دەیشت. فریشتەێگ که وه مل ئاگر دەسڵات داشت، وه دەنگ بەرز وه ئەو کەسه که داس تێژ داشت، وەت: «داسه تێژەگەد هەڵگر و بوڵیل له دار مەێو زەوی گردەو که، چوینکه ئەنگویریلێ ڕەسینه.»
چوینکه حوکمەگانێ حەق و داده. وەبونەێ ئیه که سزاێ ئەو داوانپێس گەورا داس هەر ئەوه که زەوی وەگەرد خیزی خوەێ وه گەنیان کیشا و خودا له ئەوه ئنتقام خوین خزمەتکاریل خوەێ گردێه.»
وەختێ وەرکەرگه مور پەنجمەگه واز کرد، له ژێر قوروانگا، گیانیل کەسیلێگ دیم که له ڕێ کەڵام خودا و شاێەتیێگ که داوین، کوشریاوین.