5 ئمجا شنەفتم فریشتەێگ که دەسڵات ئاویل دریاویده پێ، ئیجوره وەت: «توی دادپەروەرید وه ئی حوکمیله که کردیده، تو که هەید و بید، ئێ قودوس؛
«ئێ باوگ داداپەروەر، هەر چهن جهان تو نیەناسێ، وەلێ مه ناسمەد، ئیانەیش زانن تو مه کل کردیده.
وەلێ تو وەبونەێ کەلەڕەقی و دڵ توبه نەکەرد، خەزەو ئەڕا خوەد، ئەڕا ڕوژ خەزەو گردەو کەی، ڕوژیگ که داوەری دادپەروەرانەێ خودا ئاشکراوه بود.
وەلێ ئەگەر نادرسێ ئیمه درسی خودا ئاشکرا کەێ، چه باێه بویشیم؟ یانێ خودا ستەمکەره که خەزەوه لێمان گری؟ جور ئایەمیزاێ قسیه کەم.
له یوحەنا، وه هەفت کلیسا که هانه ناوچەێ ئاسیا: فیز و ئاشتی و سڵامەتی وە لاێ ئەیو که هەس و بی و تێد و له لاێ هەفت روح نوای تەخت ئەیو،
خوداوەند خودا فەرمایش کەێد: «منم ’ئا‘ و منم ’ی‘ منم ئەیو هەر وه تویەنا که هەس و بی و تێد.»
وەتن: «سپاسد کیم ئێ خوداوەند خوداێ هەر وه تویەنا، که هید و بید. چوینکه هێز فره گەوراێ خوەد گردیدەسه دەس و سەڵتەنەت شرو کردیده.
فریشتەێ سێیەم پیاڵەگەێ خوەێ ڕشانه ناو چەمیل و کیەنییل ئاو و ئەوانه بینه خوین.
مه شنەفتم له قوروانگا جواو هات که: «بەڵێ، ئێ خوداوەند خوداێ هەر وه تویەنا، حەقه و داده، داوەرییل توی.»
چوینکه حوکمەگانێ حەق و داده. وەبونەێ ئیه که سزاێ ئەو داوانپێس گەورا داس هەر ئەوه که زەوی وەگەرد خیزی خوەێ وه گەنیان کیشا و خودا له ئەوه ئنتقام خوین خزمەتکاریل خوەێ گردێه.»
ئەو چوار گیانەوەر زنیه، هەر کامێان شەش باڵ دێرن و دەور تا دەور و تەنانەت له ژێر باڵەگانێانیش، پڕ له چەوه و شەو و ڕوژ نیهوسن و ئویشن: «قودوس، قودوس، قودوسه خوداوەند خوداێ هەر وه تویەنا، ئەیو که بیه و هەس و تێد.»
ئیانه دەنگ بەرز هەڵ هاوردن که: «ئێ خوداوەندێگ که وه هەر چی چشته حاکمی، ئێ قودوس، ئێ که حەقی، تا کەی داوەری نیەکێ و ئنتقام خوین ئیمه له نیشتەجێیل زەوی نیەسینێد؟»