2 «دڵم وه حاڵ ئی مەردمه سزێ، چوینکه ئێرنگه سێ ڕوژه ئەوانه هانه گەرد من و چشتێگیش ئەڕا خواردن نێرن.
وەختێ عیسا وه قایقەگه داوەزی، جەماێەت گەوراێگ دی و دڵیشێ ئەڕاێان سزیا، نەخوەشەگانیان شەفا دا.
عیسایش دڵی ئەڕاێان سزیا و دەس هاورده چەویلیان و زویزی بیناییان وه دەس هاوردن و کەفتنه شونێ.
وەختێ عیسا ئەو هەمگه جەماێەته دی دڵی ئەڕاێان سزیا، چوینکه جور پەسیل بێ شوان پەشێو بین و سەره لێان شێوێاوی.
عیسا دڵی ئەڕاێ سزیا و دەس خوەێ دریژەو کرد، دەس ناده قێ پیاگه و وەت: «مه توام، شەفا بگر!»
وەلێ عیسا نەێشت و وەپێ وەت: «بچوه ئەڕا ماڵ، له لاێ خزمەگاند و وەپێان بویش خوداوەند ئەڕا تو چه کردێه و چوی بەزەیی هاتیەسه پێد.»
جا وه تەنیا، وەگەرد قایق چینه ئەڕا شون چوڵێگ.
وەختێ عیسا له قایقەگه داوەزی، جەماێەت فرەێگ دی و دڵی وه حاڵیان سزیا، چوینکه جور پەسیل بێ شوان بین. جا خەریک تالیم داینێان بی و چشتیل فرەێگ یاێان دا.
ئەگەر ئەوانه ورسی کلیان بکەم تا بچنه ئەڕا ماڵ خوێان، وەناو ڕێ بڕ نیەکەن. بڕێگیش له ئەوانه له ڕێ دویرێگەو هاتنه.»
ئی روحه چەن جار خستيەسەی ناو ئاو و ئاگر تا بکوشیدی. وەلێ ئەگەر تویەنی کارێ بکەی، بەزییده پێمان باێد و مەیەتمان بیه.»
«جا هەڵساد و کەفته ڕێ وەرەو ماڵ باوگێ، وەلێ باوگێ که وه دویرەو دیەێ دڵی ئەڕاێ سزیاد و وه دو چیه ئەڕا لاێ، گردێ باوشەو تێر ماچێ کرد.
وەختێ عیساێ خوداوەند چەوێ کەفته ژنەگه، دڵی ئەڕاێ سزیا و وەت: «گیره مەکه.»
وه ئی بونه، واجو بی له هەر باوەتەو بوده جور برایل خوەێ تا بتویەنێ وه جیگەێ کاهن گەوراێگ که وه بەزەیێه و ئەمینە، وه خزمەت خودا بود و ئەڕا گونایل قەومەگه کەفارەت بکێد.
چوینکه کاهن گەوراێ ئیمه ئەوجورە نیه که نەتویەند وەگەرد بی هازییل ئیمه هاودەردی بکێد، بەڵکەم کەسێگه که له هەر باوەتەو هەر جور ئیمه ئەزمون بیه، وەلێ گونا نەکرد.
ئەوه تویەنێ وه نەرمی وەگەرد ئەوانه که نەزان و گومڕان ڕێ رەوشت بکێ، چوینکه خویشێ تویش بی هازیه.