3 عیسا وه ئەو پیا که دەسێ وشک بوی وەت: «وه نوای گشتیەکی بوسیه.»
وەناو کەنیسەگه پیاێ بی که یەێ دەسێ وشک بوی. له عیسا پرسین: «ئێ شەفا داین وه ڕوژ شەبات ڕەواس؟» ئیه وەتن تا دەسپێچکێ بیاشتون که بختێگ بکەنه پێەو.
قێرێ له ئەوانه که وه ئەوره بین عیسا خستنه بێز چەو تا ئەگەر وه ڕوژ شەبات که هەر ئەو شەمەێ موقەدەس جویلەکەیله ئەو پیا شەفا بێی، دەسپێچکێ ئەڕا بخته پێ کردن پەێا بکەن.
ئمجا له ئەوانه پرسی: «وه ڕوژ شەبات خاسێ کردن ڕەواس یا خراوی کردن؟ گیان کەسێ نجات داین یا کوشتنێ؟» وەلێ ئەوانه بیدەنگ مەنن.
وەلێ عیسا که وه فکریلێان ئاگا بی، وه پیاگه که دەسێ وشک بوی وەت: «هەڵس و وه نوای گشتیەکی بوسیه.» ئەویش هەڵساد و وەناوڕاسێان وساده سەر پاوه.
تا وەختێ ڕوژه باێه کاریل ئەیو بکێم که کلم کرد؛ شەو تێد و ئەو وەخته کەس نیەتویەنی کارێگ بکێ.
جا، برایل عەزیزم، قورس و بەردەوام بون، هەمویشه وه قوڕن دڵ خەریک کار خوداوەند بون، چوینکه زانين زامەتەگەدان وەناو خوداوەند هویچ پەتی نیه.
بان تا له خاسێ کردن شەکەت نویمن، چوینکه ئەگەر دەس له کار نەکیشیم، له وەرز خوەێ کشتکاڵەگه درەو کەیمن.
فره له برایل وەخاتر زندانی بینم، وەناو خوداوەند دڵ قورسەو بین تا وه ئازای فرەێگەو کەڵام خودا بی هویچ ترسێگ بویشن.
جا چوینکه مەسیح وه جەسه رەنج کیشا، خوەدان هەر وه ئەو فکره چەکدار و گورجەو بکەن، چوینکه هەر کەسێگ که وەناو جەسه رەنج کیشاس، دیتر وەگەرد گونا کارێگ نێرید و