4 ئەو دوانیشه چین، وه دەیشت وەناو کویچەێگ خەرکوڕێگ پەێا کردن که وه دەم دەرێ بەسریاوی. جا وازێ کردن.
وەپێان فەرمایش کرد: «بچنه ئەڕا ئەو ئاواییه ها نوادان. هەر ئیه که چینه ناوێ، خەر و خەرکوڕێگ که بەسیاسەو پەێا کین. وازێان بکەن و بارنێانه ئەڕا لاێ مه.
شاگردەگان هەر ئەوجورە کردن که عیسا وەپێان ئەمر کردوی و نان ئێوارەێ پسەخ گورجەو کردن.
ئەگەر کەسێ له لێدان پرسی: ”ئەڕا ئیجوره کین؟“ بویشن: ”خوداوەند هەوەجیه پێان دێرێ و زوی کلیانەو کەی.“»
وه ئەو وەخته، بڕێگ وه کەسیلێ که وه ئەوره وساوین، پرسین: «ئەڕا خەرکوڕیەگه واز کین؟»
داڵگێ وه خزمەتکارەگان وەت: «هەر چی وەپێدان ئویشێ، بکەن.»
وه ئیمان بی که ئێبراهیم پەێخەمەر وەختێ دەنگ کریا، تا بچوده ئەڕا شونێگ که وەشونێ وه میراتی گردیاد، گوش تەکان؛ هەرچەن نیەزانست چوده ئەڕا چ شونێگ وەلێ کەفته ڕێ.