3 وەختێ یەهودا، ئەوه که عیسا داده گیر، دی که عیسا ماکوم کردن، له کارەگەێ بەتاڵەو بی و سی سکه نقرەگه دادەو سەران کاهنیل و شێخیل و
چوینکه ئەو خەمباریه که ئەڕا خوداس، بوده بایس توبەێگ که وەرەو نجات چود و بەتاڵی وەناوێ نیه. وه حاڵی که خەمێگ که ئەڕا جهان بود، بوده بایس مردن.
جا یەهودا دەسەێگ له سەربازیل و بڕێگ له نگابانیل مابەد که له لاێ سەران کاهنيل و زانایل فرقەێ فەریسی بین وەگەرد خویەو برد و چیه ئەڕا ئەوره. ئەوانه وەگەرد چراخیل و مەشخەلیل و چەکیل ڕەسینه ئەوره.
جا یەهودا وەختێ تیکه نانەگە گرد، شەیتان چیه ناوێەو. عیسا وەپێ وەت: «ئەو کاره که تواێ بکی، زویتر بکه.»
وەخت نان ئێواره بی. ئبلیس وەرجەوە ناویه دڵ یەهوداێ ئەسخەریوتی، کوڕ شەمعون، که عیسا بێیده دەس دشمەنەو.
ئێرنگه یەهودا وەگەرد دەسخوەشانەێ شەڕئاشوی خوەێ تیکه زەویێگ سەند و وه دەمەو کەفته ناوێ و له ناوڕاسا بیه دو کوتەو جا گشت دڵ و رودەێ ڕشیاده دەیشت.