1 عیسا ئەو دوانزه شاگرده وه دەور یەکەو گردێانەو کرد و هێز و دەسڵات دا پێان ئەڕا دەر کردن گشت دێویل و شەفاێ نەخوەشییل؛
کلیلەگان پادشایی ئاسمان دەمه پێد. هەرچێ که تو وه مل زەوی بوەسی، وەناو ئاسمان بەسریێد، هەرچێ که تو وه مل زەوی واز بکێ، وەناو ئاسمان واز کرێید.»
ئمجا دەنگ و ناو عیسا وه سەرئانسەر سوریه پێچیا، ئەوانیش گشت نەخوەشەگانیان وه هەر لەون ژان و نەخوەشیگەو هاوردیانه ئەڕا لاێ، ئەوانه که خوودار بین و کەفتیانه ڕکه و فەلەج بین، ئەیو شەفاێان دیاد.
چوینکه من خوەمیش کەسێگم که هامه ژێر فەرمان. سەربازیلیگیش وه ژێر فەرمان خوەم دێرم. وه یەکی بویشم، ”بچو“، چود؛ وه یەکی تریش بویشم، ”بەو“، تێد. وه خزمەتکارەگەم بویشم، ”ئی کاره بکه، کەید.»
وەشون ئەوه، عیسا خوداوەند هەفتا نەفەرتریش دەس نیشان کرد و دو وه دو وەرجه خوەێ کلیان کرد ئەڕا هەر شار و هەر شونێگ که تواسیا بچود.
ئێرنگه دەسڵات دەمه پێدان که ماریل و دمارەکوڵیل و گشت هێز دشمەن پاوڵا بکێن و هویچ چشتێگ وه لێدان زەرەر نیەرەسنێد.
«وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس وه مه ئیمان بارێ، ئەو کاریله که مه کەم، کێ، له ئەوانه گەوراتریش کێ، چوینکه مه چمه ئەڕا لاێ باوگ.
وەلێ وەختێ روحالقودوس باێده ملدانەو، قەوەت گرين و بوینه شاێەتیل من، وەناو شار ئورشەلیم و گشت یەهودیه و سامره و تا ئەو پەر دنیا.»
وەخاتر ئیمان وه ناو عیسا، ئی پیا که ئیوه دوینین و ناسینێ، ناو عیسا قەوەتی بەخشاس. له ڕێ ئیمان وه ناو ئەیو ئی کاره وەجێ هاتێه. ئەرێ، ئیمان وه عیسا خوداوەند بی که له وەرچەو گشتدان وه تەمامی ساقێەو کردێه.
هەرئیجوره دەسد ئەڕا شەفا دریژەو بکه و نیشانەیل و موجزەیل وه ناو خزمەتکار موقەدەسد عیسا ئاشکرا بکه.»
پتروس وەپێ وەت: «ئینیاس، عیسا مەسیح شەفاد دەێ. هەڵس و جیەگەد گردەو که!» ئەویش زویزی هەڵساد،