41 عیسا وەت: «کەسێگ وه دو نەفەر قەرد داوید: وه یەکی پانسەد دینار، وه یەکیگ تر پەنجا دینار.
وەلێ وەختێ هەر ئەو خزمەتکاره چیاده دەیشت، یەکی له هاوکاریل خوەێ دی که سەد دینار وەپێ قەرددار بی. جا گردێ و چنگ ناده قوڕگێ و وەت: ”قەردەگەد بیەرەو!“
قەردەگانمان بوەخش، هەر ئەوجورە که ئیمەیش قەردداریلمان بەخشیمنه.
عیسا وەت: «ئیوه خوەدان چشتێگ ئەڕا خواردن بێەنه پێان.» وەتن: «تواێ بچیمن دویس دینار نان بسێنیم و بیمنه پێان تا بخوەن؟»
گونایلمان بوەخش، چوینکه ئیمەیش گشت قەردداریلمان بەخشیمن. مەخەرەمانه ناو ئەزمون»
وەلێ ئەوه که خاست ئەرواوەگەێ نیەزانێ و کارێ کەی که لایق قەمچیه، قەمچی کەمتری خوەێ. وە هەر کەیش فرەتر بێریەێد، داواێ فرەتریش له لێ کەن؛ هەر کەیش کار فرەترێگ بسپارنه دەسێ، فرەتریش جواوگو بود.
یا گومان کین ئەو هەیژده نەفەره که برج سیلوئام کەفته ملێان و مردن، له باقی مەردمیل نیشتەجێ شار ئورشەلیم خەتاکارتر بینه؟
عیسا وەپێ وەت: «ئێ شەمعون، توام چشتێ بویشمه پێد.» وەت: «فەرمایش بکه، ماموستا!»
جا وه تو ئویشم، مابەت فرەێ ئەوه وەبونەێ ئیەسه که گونایل فرەێگێ بەخشیا. وەلێ ئەوه که کەمتر بەخشیا، کەمتریش مابەت کەی.»
چوینکه گشتیەکی گونا کردنه و له جەڵاڵ خودا کەم تیەرن.
ئێرنگه، شەریعەت هات تا خەتا فرەوه بود؛ وەلێ شونێ که گونا فرەوه بی، فیز فره فرەترەو بی.