4 یوسفیش له ناوچەێ جەلیل له شار ناسره کەفته ڕێ ئەڕا بەیتلحم له ناوچەێ یەهودیه، شار داود پادشا، چوینکه له نەتەوه و بنەماڵەێ داود پادشا بی.
وەلێ وەختێگ وه ئی چشتیله فکر کردیا، یەێ فریشتەێ خوداوەند له ناو خەو وەپێ ئاشکرا بی و وەت: «ئێ یوسف، کوڕ داود، له ئیه که مریەم بخوازێ زاورد نەچود، چوینکه ئەوه که ها ناو زگێ، له روحالقودوسه.
جا یوسف چی و لەناو شارێگ که ناسره ناوێ بی نیشتەجێ بی. تا ئەو چشته که پەێخەمەریل وەتوین، باێه دی که وه ’ناسری‘ ناوێ بەن.
جا، هەر کەس ئەڕا ناونویسی چیه ئەڕا شارەگەێ خوەێ.
ئەوه چیه ئەڕا ئەوره تا وەگەرد دەزویرانەگەێ مریەم که زگێ پڕ بی، ناونویسی بکەن.
عیسا چیه ئەڕا شار ناسره که وه ئەوره گەورا بوی، وه ڕوژ شەبات که هەر ئەو شەمەێ موقەدەس جویلەکەیله، جور هەمویشه چیه ناو کەنیسه. هەڵسا تا کەڵام خودا بخوەنێ.
نەتەنائیل وەپێ وەت: «مەگەر له شار ناسرەیش چشت خاسێگ کەفێده دەیشت؟» فیلیپوس جواو دا: «بەو بنوڕ.»
مەر کتاو موقەدەس نەوەتیه که مەسیح له نەتەوەێ داود پادشاس و له بەیتلحم تێ، هەر ئەو ئاواییه که داود وه ئەوره زنەیی کردیا؟»