3 «کاروەدەس وەگەرد خوێەو فکر کرد: ”چه بکەم؟ ئەرواو تواێ له کار بکێدەمه دەیشت. تویەناێ بیل کوتاین نێرم و له گێاێ کردنیش عارم تێ.
وەختێ بیه خوەرئاوا، ساێو باخ ئەنگویرەگه وه کاروەدەسەگەێ وەت: ”کارکەرەگان بچڕ و حەق دەسەگانیان بیه، له ئاخرەو شرو بکه تا بڕەسێه یەکمین نەفەر.“
ئمجا هاتنه ئەڕا شار ئەریحا. وەختێ عیسا وەگەرد شاگردەگانێ و جەماێەت فرەێگ ئەریحا هیشتنەجێ، گێاێ کوریگ که ناوێ بارتیمائوس، کوڕ تیمائوس بی، وه لیوەێ ڕێ نیشتوی.
جا وەگەرد خوێەو فکر کرد، ”چه بکەم، چوینکه شونێگ ئەڕا ئەمبار کردن خەرمانەگەم نێرم؟“
کاروەدەسەگەێ چڕێ و له لێ پرسی: ”ئیه چەس که له باوەت تو شنەفم؟ حساوەگاند بکه و دی نیەتویەنی کاروەدەس مه بوید.“
کەمدەسێگ ئیلعازەر ناو که گیانێ پڕ له زام و زویخ بی، نیانێ دەر ماڵ ئەو پیا.
ئمجا، ئەو پیاێ کەمدەسه مرد و فریشتەیل بردنێ ئەڕا لاێ ئێبراهیم پەێخەمەر. پیا دەوڵەمەنەگەیش مرد و ئەویش خاک کردن.
زانستم چه باێه بکەم تا وەختێ له کاروەدەسێ لام بردن، کەسیلێ بون ڕێم بێەنه ماڵ خوێان.
قازی تا ماوەێگ دەربەنێ نوی. وەلێ دەس ئاخر له لاێ خوەێ وەت: ”هەر چەن ترسێگ له خودا نێرم و دەربەن مەردمیش نیم،
هاوساگان و کەسیلێ که وەرجەوە دوینی که گێایی کردیا، وەتیان: «ئیه هەر ئەو پیا نیه نیشتیاد و گێایی کردیا؟»
وه ئەو وەخته چەن نەفەر، پیاێگ که له زگ داڵگێ شەل هاتویه دنیا، هاوردیان؛ ئەوانه هەر ڕوژ لەلاێ دەروازەێ مابەد که وەپێ وەتیان ’دەروازەێ ڕەنگین‘، هیشتیانەێ ئەوره تا له کەسیلێگ که هاتیانه ناو مابەد سەدەقه بگرێ.
وەلێ هەڵس و بچوه ناو شار، وه ئەوره وەپێد ئویشریێ که چه باێه بکێ.»
چوینکه شنەفیمن له ناودان بڕێگ کارێان بیەسه لەمتیکەری. ئیانه کار نيەکەن، بەڵکەم له کاریل ئەو باقی مەردم فتنی کەن.