1 ڕوژیگ عیسا وه شونێگەو خەریک دوعا کردن بی. وەختێ دوعاگەێ تەمام بی، یەکی له شاگردیلی وەپێ وەت: «گەورەم، دوعا کردن یاێمان بیه، هەر ئەوجورە که یەحیا وه شاگردیلی یاێ دا.»
ئێرنگه تەنیا یەێ چشت گرنگه؛ مریەمیش بەشه خاسەگه هەڵوژاردیه، که له لێ نیەسینریەدەو.»
عیسا وەپێان وەت: «هەر وەخت دوعا کین، بویشن: «”باوگه، ناود موقەدەس بود، پادشایی تو باێد،
یەێ ڕوژ له ئەو ڕوژیله، عیسا چیه ئەڕا بان کویەێگ تا دوعا بکێ شەو تا شەوەکی خەریک پەرەسش کردن خودا بی.
وەختێ عیساێ خوداوەند چەوێ کەفته ژنەگه، دڵی ئەڕاێ سزیا و وەت: «گیره مەکه.»
وەگەرد ئی پێخامه کلیان کرده ئەڕا لاێ عیساێ خوداوەند تا له لێ بپرسن: «تو هەر ئەوەیده که باێه باێد، یا چەوەڕێ یەکیگ تر بویمن؟»
یەێ ڕوژ عیسا وه تەنیایی دوعا کردیا و تەنیا شاگردیلی وەگەردیەو بین. له لێان پرسی: «مەردم ئویشن مه کیم؟»
نزیک هەیشت ڕوژ وەشون ئی قسیەیله، عیسا پتروس و یوحەنا و یاقوب وەگەرد خوێەو برد ئەڕا بان کویەێگ تا دوعا بکێ.
عیسا له ڕوژیل زنەیی خوەێ وه بان زەوی، وەگەرد هاواریل بەرز و ئەسریل وه دەرگاێ خودا که تویەناێ نجات داینێ له مردن داشت، دوعا کرد و لاڵکیاد و وەبونەێ گوش تەکانن تەمامی، دوعاگەی قەبوڵ کریا.
وەلێ ئیوه ئێ عەزیزەیل، خوەدان وەناو ئیمان فره موقەدەسدان بنینه سەر پاوه و وەناو روحالقودوس دوعا بکێن،