3 عیسا جواو دا: «نه وەبونەێ گوناێ خوێه و نه گوناێ داڵگ و باوگێ؛ بەڵکەم ئیجوره بی تا کارەگان خودا وەناو ئەوه ئاشکرا بود.
کوریل دوینن، شەلەگان ڕێ کەن، جوزامیەگان شەفا گرن، کەڕیل شنەفن، مردگیل زنیەو بون و وه کەمدەسیل خەوەر خوەش دریەد.
وەلێ وەختێ عیسا ئی خەوەره شنەفت، وەت: «ئی نەخوەشیه نیەوده بایس مردن، بەڵکەم ئەڕا جەڵاڵ خوداس، تا کوڕ خودا وه وەسلەێ ئەوه جەڵاڵ پەێا بکێ.»
عیسا وەپێ وەت: «مەر وەپێد نەوەتم ئەگەر ئیمان بارێ، جەڵاڵ خودا دوینی؟»
وەختێ مەردم مارەگه دین که وه قێ دەسێ شوڕەو بیه، وه یەکترەکی وەتن: «بێ گومان ئیه پیاێ خوینکەرێگه که هەر چەن له دەریا نجات پەێا کرد، وەلێ دادپەروەری نێیلی زنی بمینێ.»
وەشون هەرەشەیل فرەێگ ڕزگاریان کردن و ڕێیگ پەێا نەکردن سزاێان بێەن، ئەڕا ئیه که گشت مەردم وەبونەێ ئەو چشته که هەڵکەفتوی، ستایش خودا کردیان.
جا ئیمه مابەتێ که خودا وەپێمان دێرێ ناسیمنه و ئیمانه پێ هاوردیمنه. خودا مابەته، ئەوه که وەناو مابەت نیشتەجێ بود، وەناو خودا نیشتەجێه و خودایش وەناو ئەوه نیشتەجێه.
وه ئیجوره مابەت خودا وەناومان ئاشکرا بی که خودا تەنیا کوڕەگەێ خوەێ کل کرده جهان تا له ڕێ ئەیو زنەیی بکێمن.