جا بڕێگ له فەریسیەیل وەتن: «ئی پیا له لاێ خوداوه نیه، چوینکه یاساێ ڕوژ شەبات نیەپاریزنێد.» وەلێ بڕێگ تر وەتن: «ئێ چوی گوناکارێگ تویەنێ ئیجوره نیشانه و موجزەیلێگ بکێ؟» جا دو دەسەیی کەفته ناوێان.
وەلێ تا وه ئیمڕو، خودا مەیەتم داس و ئێرنگه وسامەسه ئێرا و وه گشتیەکی له ورد و زرو شاێەتی دەم. بێجگه ئەو چشته که پەێخەمەریل و موسای پەێخەمەر وەتنه که باێه هەڵبکەفێ چشتێ نەوەتم:
«هەر ئی موسا که ڕەدێ کردن و وەتن: ”کی تو کردێەسه حاکم و داوەر وه سەرمان؟“ خودا ئی پیا وه دەس فریشتەێگ که وەناو بنجگ دارێگ وه لێ ئاشکرا بی، کلی کرد تا بوده حاکم و ڕزگارکەریان.