51 وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، ئەگەر کەسێگ قسیەی مه بپارێزنێ، هەراێهەر مەرگ وه چەو نیوینی.»
وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم بڕێگ وه ئەوانه که وه ئێرا وسانه، تا کوڕ ئنسان نوینن که وەناو پادشاێ خوەێ تێدەو، تام مەرگ نیەکەن.»
روحالقودوس ئەڕاێ ئاشکرا کردوی تا مەسیح خوداوەند نوینی، نیەمرێ.
عیسا جواو دا: «ئەگەر کەسێگ دوس مه بیاشتود، کەڵامم پارێزنێد و باوگم دوسی دێرێ و ئیمه تێیمنه لاێ و لەلاێ نیشتەجێ بویمن.
کەڵامی که وەپێدان وەتم بارینه هویردان: ”خزمەتکار له ئەرواو خوەێ گەوراتر نیه.“ ئەگەر مه عەزاو دانه، ئیوەیش عەزاو دەن؛ ئەگەر کەڵام مه پارێزانن، کەڵام ئیوەیش پارێزنن.
«من ناو تو ئەڕا مەردمێگ که وه ئی جهانه وەپێم بەخشیده، ئاشکرا کردمه. ئەوانه هن تو بین و تو وەپێم بەخشایده، ئەوانیش کەڵامد پارێزاننه.
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس کەڵام مه بشنەفێ و وه ئەوه که کلم کرد، ئیمان بارێ زنەیی ئەبەدی دێرێ. ئەوه ماکوم نیود، بەڵکەم له مەرگ گوزیشتێه و رەسیەسه ژیان.
نانیگ که له ئاسمانەو تێده خوار ئەوجورەسە که هەر کەس له لێ بخوێ، نیەمرێ.
عیسا وه دواره وەگەرد مەردم قسیه کرد و فەرمایش کرد: «منم نویر جهان. هەر کەسێگ بکەفێه شونم وەناو تیەریکی ڕێ نیەکێ، بەڵکەم نویر زنەیی دێرێد.»
جویلەکەیل وەپێ وەتن: «ئێرنگه دی خاس زانستیم خوو دێرێ! ئێبراهیم مرد و ئەو باقی پەێخەمەریلیش مردن، ئێرنگه تو ئویشێ، ”ئەگەر کەسێ وه قەوڵم بکێ، هەراێهەر تام مردن نیەکێ!“
ئیوه نیەناسینێ، وەلێ مه ناسمێ. ئەگەر بویشم نیەناسمێ، جور ئیوه دروزنم. وەلێ مه ناسمێ و کەڵامەگەێ پارێزنم.
وه ئیمان بی که خەنوخ بڕیاده بان تا تام مەرگ نەکێ و ئەوه پەێا نوی، چوینکه خودا بردویەێ. ئێرنگه وەرجه بردنێ، له باوەتێەو شاێەتی دریاد که خودا خوەشنودەو کردوی.
وەلێ ئەیو دوینیمن که ماوەێ کەمێگ خوارتر له فریشتەیل دانریا، یانێ عیسا، که وه خاتر ئیه که رەنج مەرگ کیشا، تاج جەڵاڵ و حرمەت نریا بان سەری، تا وه پێ فیز خودا ئەڕا گشتیەکی تام مەرگ بکێ.