47 کەسێ که له خوداس، گوشە کەڵام خودا گری؛ مدوێ ئیه که ئیوه گوشە کەڵام خودا نیەگرین ئیەسه که له خودا نین.»
ئەوه که ڕەدم بکێ و قسیەیلم قەبوڵ نەکێ، داوەرێگ تر ئەڕاێ هەس؛ هەر ئەو قسیەیلی که وەتم، له ڕوژ ئاخر داوەڕێ کەی.
ئمجا پیلاتوس له لێ پرسی: «ئێ خاسه جا تو پادشاێ؟» عیسا جواو دا: «تو ئویشێ مه پادشام. ئەڕا ئیه هاتمەسه دنیا و ئەڕا ئیه پا نامەسه ئی جهانه، تا ئەڕا ڕاسی شاێەتی بیەم. جا هەر کەس وه ڕاسی تالوق بیاشتود گوش گرێه دەنگم.»
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، زەمانێگ رەسێ، بەڵکەم هەر ئیسەسه که مردگیل دەنگ کوڕ خودا شنەفن و کەسیلێگیش که شنەفن، زنیەو بون.
ئمجا عیسا وەت: «وه ئی بونه وەپێدان وەتم هویچکەس نیەتویەنی باێه ئەڕا لام، مەر ئیه که له لاێ باوگ ئاسمانی بێریده پێ.»
زانم که وه نەتەوەێ ئێبراهیمین، وەلێ هاینه شون کوشتن منەو، چوینکه کەڵام مه وەناو ئیوه شونێگ نێری.
ئەڕا ئەو چشته که ئویشم حالیدان نیود؟ وەبونەێ ئیه که تاموڵ شنەفتن قسیەی مه نێرین.
وەلێ وەبونەێ ئیه که مه ڕاسەگەی ئویشم باوەڕه پێم نیەکین.
ڕوڵەیل خودا و ڕوڵەیل ئبلیس ئیجوره مالوم بون: هەر کەسێگ ئەو چشته که درسه وەجێ نارێ و یا براێ خوەێ دوس نیاشتود، له خودا نیه.
هەر کەسێگ ئیمان وه ئیه دێرێ که عیسا هەر ئەیو مەسیح وادەدریاێەسه، ئەوه له خودا هاتیەسه دنیا. هەر کەسێگ باوگ دوس دێرێ، کەسێگیش که له لێ هاتیەسه دنیا دوس دێرێ.
هەر کەسێگ له تالیم مەسیح پا بنێه ئەولاتر و وەناوێ نیشتەجێ نود، خودا نێری. ئەوه که وەناو ئەو تالیمه نیشتەجێه، هەم باوگ دێرێ و هەم کوڕ.
ئێ عەزیز، وه خراوی نمونه ئەڕا خوەد مەگر، بەڵکەم وه خاسێ نمونه بگر. هەر کەس خاسێ بکێ، له لاێ خوداس، وەلێ هەر کەس خراوی بکێ خودا وه چەو نێه.