25 جا وەپێ وەتن: «تو کید؟» عیسا وەت: «مه هەر ئەوەمه که له سەرەتاوه وەپێدان وەتم.
وەتن: «ئەگەر تو مەسیحی، وەپێمان بویش.» وەلێ عیسا وەپێان وەت: «ئەگەر بویشم، قسیەم باوەڕ نیەکین،
ئیەسه شاێەتی یەحیا وەختێ که گەورایل جویلەکەیل له شار ئورشەلیم، کاهنیل که زانایل مابەد و لاوییل که خزمەتکاریل مابەد بین، کل کردنه ئەڕا لاێ یەحیا تا له لێ بپرسن «تو کید؟»
ئمجا وەپێ وەتن: «ئێ کید؟ باێه ئیمه جواوێگ بێیمنه ئەوانه که کلمان کردنه؟ له باوەت خوەدەو چه ئویشێ؟»
جا جویلەکەیل دەوری گردن و وەتن: «تا کەی وەناو شک هیلێدەمان؟ ئەگەر تو مەسیح واده دریاید، ئاشکرا وه پێمان بویش.»
وه دواره چیەو ئەڕا ناو کاخەگەێ و له عیسا پرسی: «له مەردم کورەید؟» وەلێ عیسا جواوێ نیا پێ.
عیسا وه دواره وەگەرد مەردم قسیه کرد و فەرمایش کرد: «منم نویر جهان. هەر کەسێگ بکەفێه شونم وەناو تیەریکی ڕێ نیەکێ، بەڵکەم نویر زنەیی دێرێد.»
وەپێدان وەتم که وەناو گونایلدان مرین، چوینکه ئەگەر ئیمان نارین که من ئەوەم، وەناو گونایلدان مرین.»
چشتیل فرەێگ دێرم که له باوەت ئیوه بویشم و ماکومدان بکەم. وەلێ ئەیو که کلم کرد، وه حەقه و مه ئەو چشته که له لێ شنەفتمه، وه جهان جار دەم.»