15 جویلەکەیل سەریان سڕ مەنوی، وەتیان: «ئی پیا که هەراێهەر تالیم نێریاس، چوی ئیجور زانیاریێگ دێرێد؟»
هاته ئەڕا شارەگەێ خوەێ، وەناو کەنیسەگەیان شرو وه تالیم داین مەردم کرد. ئەوجورە که مەردم واقێان پەڕی و وەتیان: «ئی پیا ئی زانیاری و تویەنایی ئەنجام داین ئی موجزەیله له کوره هاوردێه؟
وەختێ ئیه شنەفتن سەریان سڕ مەن. ئمجا عیسا هیشتنه جێ و چین.
وەختێ جەماێەت ئیه شنەفتن وه تالیمی سەریان سڕ مەن.
هەر کەس قسیەیلی شنەفتیاد، له فامێ و جواویلی که دیاد، سەری سڕ مەنیاد.
گشتێ وه خاسێ باسێ کردیان و وه ئەو کەڵام فیز بەخشیه سەریان سڕ مەنوی و وەتیان: «مەر ئیه کوڕ یوسف نیه؟»
ئیەسه شاێەتی یەحیا وەختێ که گەورایل جویلەکەیل له شار ئورشەلیم، کاهنیل که زانایل مابەد و لاوییل که خزمەتکاریل مابەد بین، کل کردنه ئەڕا لاێ یەحیا تا له لێ بپرسن «تو کید؟»
جویلەکەیل، له وەخت جەشن وەشونێەو گەردیان و وەتیان: «ئەو پیا ها کوره؟»
وەلێ ئەڕا ئیه که له جویلەکەیل رخێان چیاد، هویچکەس له باوەتێ ئاشکرا قسیه نیەکردیا.
نگابانیل جواو دان: «تا ئێرنگه، هویچکەس جور ئی پیا قسیه نەکردیه!»
وەختێ پولوس وەگەرد ئی قسیەيله له خوەێ دەفا کردیاد، فستوس کردی هاوار: «پولوس، شێت بیده! زانیاری فره شێتد کردێه.»
وەختێ ئەوانه ئازای پتروس و یوحەنا دین و زانستن که ئایەمیل نەخوەنریای و سادەێگن، سەریان سڕ مەن و زانستن که وەرجەوە هاوڕێیل عیسا بینه.