61 وەلێ عیسا، له لاێ خوێەو زانستیا که شاگردیلی وه ئی باوەتەو خوتەخوت کەن، وەپێان وەت: «ئێ ئی قسیه بەره پێدان خوارد؟
خوەش وه حاڵ کەسێگ که وه من شک نەکەی.»
وەلێ ئەڕا ئیه که نەرەنجنیمنیان، بچوه لیوەێ دەریاچەگه و قولاوی بخه. یەکم ماسی که گردی، دەمێ بکەرەو. سکەێگ چوار درهەمی پەێا کەی، بوەری و بەش خوەم و خوەد بیه پێان.»
عیسا زانستیا که توان له لێ بپرسن؛ جا وەپێان وەت: وەبونەێ ئیه له یەکترەکی پرسین، که مەبەستم چەس وەتم، ”وەشون ماوەێ کەمێگ، مه نیوینین، جا وه دواره وەشون ماوەێ کەمێگ، مه دوینین“؟
سێیەم جار عیسا له لێ پرسی: «ئێ شەمعون، کوڕ یوحەنا، دوسم دێرێ؟» پتروس وەبونەێ ئیه که عیسا سێ جار له لێ پرسی، دوسم دێرێ؟» نارەحەت بی وەپێ وەت: «ئێ خوداوەند، تو له گشت چشتێگ خەوەر دێرێ؛ تو خاس زانید که دوسد دێرم.» عیسا وەپێ وەت: «وەرکەگانم بلەوەڕن.
وەلێ بڕێگیدان ئیمان نیەتیەرن.» چوینکه عیسا له سەرەتاوه زانستیا کامێان ئیمان نیەتیەرن و کی دەێدەێ دەس دشمەنەو.
هویچ درس کریاێگ له وەر چەو خودا شاریایەو نیه، بەڵکەم گشت چشتێگ وه نوای چەویل خودا ڕویت و ئاشکراس، هەر ئەو خوداێگ که باێه حساوکتاومان بێمنه پێ.
جا مناڵیلی کوشم. ئەو وەخته گشت کلیسایل زانن من هەر ئەوەمه که فکر و دڵ گەردم و وه هەر کامدان وه پێ کاریلێ سزا دەم.