54 هەر کەس جەسەێ مه بخوێ و خوینم بنوشێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ، منیش وه ڕوژ ئاخر زنیەو کەم.
وەلێ هەر کەس له ئاوێ که من دەمه پێ بخوێ، هەراێهەر تیەنی نیود. ئاوێگ که دەمه پێ وەناو گیانێ بوده کیەنی ئاوێگ که تا زنەیی ئەبەدی قوڵ دەێ و سەرڕێژ بود.»
ئەڕا خواردمەنێگ کار مەکەن که له بین چود، بەڵکەم ئەڕا خواردمەنێگ کار بکەن که تا زنەیی ئەبەدی مینێدەو، یانێ ئەو خواردمەنیه که کوڕ ئنسان دەیده پێدان. چوینکه خوداێ باوگ مور خوەێ وه ملێەو کوتاس.»
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ.
چوینکه جەسەێ مه خواردەمەنی ڕاسەکانیه و خوینمیش نوشیاین ڕاسەکانیه.
روح خوداس که زنەیی بەخشی؛ جەسه وه هویچ دەردیگ نیەخوێ. قسیەیلی که مه وه گەردانەو کردمه، روح و زنەییه.
وەگەرد مەسیحەو وه سەلیب کیشریامه. دیتر مه نیم که زنەیی کەم، بەڵکەم مەسیحه که وەناو منەو زنەیی کەی؛ ئێرنگه زنەیی که له جەسەوه کەم، وەگەرد ئیمان وه کوڕ خوداس که مابەتم کرد و گیان خوەێ ئەڕا مه دا.