43 عیسا جواویان دا: «وەگەرد یەکەو خوتەبوڵه مەکەن.
وەلێ عیسا که ئیه زانستیاد وەپێان وەت: «ئێ کەم ئیمانیل، ئەڕا چه له باوەت ئیه که نان نێرین وەناو خوەدان قسیه و باس کین؟
ئمجا هاتنه ئەڕا کەفەرناحوم. وەختێ وه ماڵ بین، عیسا وه شاگردەگانێ پرسی: «وەناو ڕێ له باوەت چه چشتێ باس کردیاين؟»
عیسا زانستیا که توان له لێ بپرسن؛ جا وەپێان وەت: وەبونەێ ئیه له یەکترەکی پرسین، که مەبەستم چەس وەتم، ”وەشون ماوەێ کەمێگ، مه نیوینین، جا وه دواره وەشون ماوەێ کەمێگ، مه دوینین“؟
وەتن: «مەر ئیه عیساێ کوڕ یوسف نیه که داڵگ و باوگێ ناسیمن؟ جا چوینه که ئێرنگه ئویشێ، ”له ئاسمانەو هاتمەسه خوار“؟»
هویچکەس نیەتویەنی باێه ئەڕا لام، مەر ئیه که باوگێ که کلم کرد، ئەوه بارێده ئەڕا لاێ مه، منیش وه ڕوژ ئاخر زنیەو کەم.
وەلێ بڕێگیدان ئیمان نیەتیەرن.» چوینکه عیسا له سەرەتاوه زانستیا کامێان ئیمان نیەتیەرن و کی دەێدەێ دەس دشمەنەو.
هویچ درس کریاێگ له وەر چەو خودا شاریایەو نیه، بەڵکەم گشت چشتێگ وه نوای چەویل خودا ڕویت و ئاشکراس، هەر ئەو خوداێگ که باێه حساوکتاومان بێمنه پێ.