40 وەلێ نیەتواین باینه ئەڕا لاێ مه تا زنەیی بیاشتوین.
خوڵامەگانێ کل کرد تا دەنگ کریایەگان ئەڕا سویرەگه بچڕێ، وەلێ ئەوانه نەتواسن بان.
«ئێ ئورشەلیم، ئێ ئورشەلیم، ئێ شارێگ که قاتڵ پەێخەمەریل و کوچگوارانکەر کەسیلێگید که کل کریەنه لاێ تو! چەن جار تواسم جور مامرێگ که جویجگەگانی له ژێر باڵیل خوەێ گردەو کەید، مناڵەگاند گردەو بکەم، وەلێ نەتواسێ!
ئەیو هاته ئەڕا شونێگ که هن خوەێ بی و قەومەگەێ قەبوڵێ نەکردن.
دز نیەتێی بێجگه ئەڕا دزین و کوشتن و نابود کردن؛ من هاتمە تا ئایەمیل زنەیی بیاشتوین و زنەیی فەتفراوان بیاشتوین.
جا مدوێ ماکومیەتەگەێ ئیەسه که نویر هاتیەسه ناو جهان، وەلێ مەردم وه جێ نویر تیەریکی دوس داشتن، چوینکه کردەوەێان خراو بی.
ئیوه کتاویل موقەدەس دینه یەکەو، چوینکه خیاڵ کین له ڕێ ئەوانه وه زنەیی ئەبەدی دەس پەێا کین، هەر ئیانەنه که وه مه شاێەتی دەن،
من جەڵاڵ له ئایەمیل قەبوڵ نیەکەم،
چوی تویەنين ئیمان بارین وەختێ جەڵاڵ له یەکترەکی گرین و مینێ جەڵاڵێگ نیەکین که له لاێ خوداێگ که یەکیگه، تێی؟
ئەڕا خواردمەنێگ کار مەکەن که له بین چود، بەڵکەم ئەڕا خواردمەنێگ کار بکەن که تا زنەیی ئەبەدی مینێدەو، یانێ ئەو خواردمەنیه که کوڕ ئنسان دەیده پێدان. چوینکه خوداێ باوگ مور خوەێ وه ملێەو کوتاس.»
گشت کەسیلێگ که باوگ ئاسمانی دەێده پێم، تێدە ئەڕا لام؛ هەر کەسێگیش باێده ئەڕا لام، هەراێهەر نیەکەفمه ڵی.
چوینکه خاست باوگم ئیەسه که هەر کەس چەو بوڕیه کوڕ و ئیمانه پێ بارێ، زنەیی ئەبەدی بیاشتوید و مه وه ڕوژ ئاخر زنیەو کەم.»
چوینکه حەقدەس گونا مەرگه، وەلێ خەڵات خودا زنەیی ئەبەدی وەناو خوداوەندمان مەسیح عیساس.
روح خودا وەگەرد وەوی ئویشین: «بەو!» بیل تا هەر کەسێگ که شنەفێد بویشێد: «بەو!» بیل تا هەر کەسێگ تیەنیه باێد؛ بیل تا هەر کەسێگ ئاوەختی دێرێ، له ئاو ژیان وه پەتی بسێنێد.