30 من له خوەمەو نیەتویەنم کارێ بکەم، هەر ئەوجورە که شنەفم داوەری کەم، داوەریەگەم دادپەروەرانەس، چوینکه داواێ خاست خوەم نیەکەم، بەڵکەم هامه شون خاست ئەیو که کلم کردێه.
ئمجا قێرێگ چیه نواتر، وه دەمەو کەفته بان زەوی و دوعا کرد: «ئێ باوگم، ئەگەر بود، ئی جامه له لێم دویرەو که؛ وەلێ نه وه خاست مه، بەڵکەم خاست تو وه جێ باێد.»
باوەڕ نیەکێ که مه هامه ناو باوگ و باوگیش ها ناو مه؟ قسیەیلی که مه وەپێدان ئویشم له خوەمەو نیویشم، بەڵکەم باوگێ که وەناو من نیشتەجێه، کاریل خوەێ کێ.
کارێگ که وەپێم سپاردی تا وه جێ بارم، وه کەماڵ رەسانم و ئیجوره مه تو وەبان زەوی جەڵاڵد دام،
جا عیسا وه پتروس وەت: «شمشێرەگەد غەڵافی که! ئێ له جامێ که باوگ ئاسمانی داسه پێم نەبایه بخوەم؟»
عیسا وەپێان وەت: «خواردەمەنی مه ئیەسه که خاست ئەیو که کلم کردێه وه جا بارم و کارەگەێ تەمام بکەم.
جا عیسا وەپێان وەت: «وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم: کوڕ نیەتویەنی وه خوێەو هویچ کارێگ بکێ مەر کاریلێ که دوینی باوگ ئاسمانی کەی؛ چوینکه هەر کارێگ باوگ کەی، کوڕیش هەر ئەو کاره کەی.
چوینکه له ئاسمانەو هاتمەسه خوار، نه ئەڕا ئەنجام خاست خوەم، بەڵکەم ئەنجام خاست ئەیو که کلم کرد.
جا عیسا وەپێان وەت: «وەختێ کوڕ ئنسان بەرزەو کردین، ئەوسا زانین که من ئەوەمه و له خوەمەو هویچ نیەکەم، بەڵکەم هەر ئەو جوره قسیه کەم که باوگ ئاسمانیم نیشانم داس.
عیسا وەپێان وەت: «ئەگەر خودا باوگدان بویاد، دوسم داشتیاین، چوینکه مه له لاێ خوداوه هاتمه و هامه ئێره. مه له خوەمەو ناتمه، بەڵکەم ئەیو کلم کرد.
هەر چەن مه وەشون جەڵاڵ خوەم نیم. یەکیگ هەس که ها شون جەڵاڵ منەو، ئەیوه که داوەری کەی.
چوینکه مەسیح وەشون خوەشنودی خوەێ نوی، بەڵکەم هەر ئەوجورە که وەناو کتاو زەبور نویسریاس: «سەرزەنشتیل ئەوانه که سەرزەنشتد کردن ڕشیا ملما.»
ئیمه زانیمن که داوەری خودا وه سەر کەسیلێ که ئیجور کاریلێ کەن، حەقه.
وەلێ تو وەبونەێ کەلەڕەقی و دڵ توبه نەکەرد، خەزەو ئەڕا خوەد، ئەڕا ڕوژ خەزەو گردەو کەی، ڕوژیگ که داوەری دادپەروەرانەێ خودا ئاشکراوه بود.