36 ئێرنگه درەوکەر حەقدەس خوەێ سێنێ و خەرمان ئەڕاێ زنەیی ئەبەدی گردەو کەێ، تا تویەم وەشن و درەوکەر وەگەرد یەکەو شادمانەو بون.
هەر کەیش وەبونەێ ناو مه ماڵ یا برا یا خویشک یا داڵگ یا باوگ یا مناڵ یا ماڵ موڵک خوەێ بیلیده جێ، سەد ئەوقره پەێا کەی و زنەیی ئەبەدی وه میراتی بی.
هەر کەس وه کوڕ ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ؛ هەر کەس له کوڕ گوش نەتەکنێ، چەوێ نیەکەفێدە زنەیی، بەڵکەم توڕەیی خودا له سەرێەو مێنێد.»
وەلێ هەر کەس له ئاوێ که من دەمه پێ بخوێ، هەراێهەر تیەنی نیود. ئاوێگ که دەمه پێ وەناو گیانێ بوده کیەنی ئاوێگ که تا زنەیی ئەبەدی قوڵ دەێ و سەرڕێژ بود.»
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس کەڵام مه بشنەفێ و وه ئەوه که کلم کرد، ئیمان بارێ زنەیی ئەبەدی دێرێ. ئەوه ماکوم نیود، بەڵکەم له مەرگ گوزیشتێه و رەسیەسه ژیان.
ئێ برایل، نیەتوام بی خەوەر بوین که چەن جار تواسمه بامه ئەڕا لادان، وەلێ هەر جار ڕێه لێم بەسریا. توام که وەناو ئیوەیش خەلەێگ درەو بکەم، هەر ئەوجورە که وەناو ئەو باقی ناجویلەکەیل ئی کاره کردمه.
ئەیو زنەیی ئەبەدی بەخشێده کەسیلێ که وەگەرد سەور، کاریل خاس وەجێ تیەرن و هانه شون جەڵاڵ و حرمەت و نەمری؛
وەلێ ئێرنگه که له گونا ڕزگار کریاینه و بینەسه خوڵامیل خودا، بەرێگ که دەێده دەسدانەو وەرەو قودوسیەت بێدەدان و ئاخرەگەێ زنەیی ئەبەدیه.
چوینکه حەقدەس گونا مەرگه، وەلێ خەڵات خودا زنەیی ئەبەدی وەناو خوداوەندمان مەسیح عیساس.
چوینکه ئەگەر وه خاست خوەم ئی کاره بکردیام، دەسخوەشانەێگ داشتیام؛ وەلێ ئەگەر وه خاست خوەم نود، تەنیا ئەو چشته که ها کوڵمەو وه جێ تیەرم.
جا چ دەسخوەشانەێ تویەنم بیاشتوم؟ تەنیا ئیەک وه پەتی ئینجیل بانگەوازی بکەم و سودێگ له حەق خوەم هەڵنەگرم.
چوینکه چەس ئمید یا خوەشی یا تاج شانازی ئیمه له نوای خوداوەندمان عیسا له وەخت هاتنێ؟ مەر ئیوه نیين؟
خاس خاس، هوشده رێ رەوشت زنەیی و تالیم خوەد بو. وەناو ئەوانه بەردەوام بو، که ئەگەر ئیجوره بکێد هەم خوەد و هەم ئەوانه که وه لێد شنەفن نجات دەێ.