وەلێ مه شاێەتێگ دێرم که له شاێەتی یەحیا گەوراتره، چوینکه کاریلێ که باوگ ئاسمانی وه من سپاردیه تا وه ئەنجام برەسنم، یانێ هەر ئی کاریله که کەم له باوەت مه شاێەتی دەن که باوگ کلم کردێه.
گشت جوری نیشاندان دامه که باێه رەنج و زامەت فرەێگ بکیشیم تا بتویەنیم دەستەنگیل مەیەت بێیم، قسیەيل خوداوەند عیسا وه هویرمان بود که خوەێ فەرمایش کرد: ”بەخشین له گرتن بەختەوەرتره.“»
باین چەو بوڕیمنه عیسا که بنیادنەر و کامڵکەر ئیمانمانه، که ئەڕا ئەو خوەشیه که له نوای بوی، سەلیب تاموڵ کرد و نەنگ ئەوه سوک وه حساو هاورد و ئێرنگه وه لاێ ڕاس تەخت خودا نيشتیه.