30 جا مەردمەگه له شار دانه دەیشت و چیانه ئەڕا لاێ عیسا.
وه ئیجوره ئاخرینەگان بونه یەکمین و یەکمینەگان بونه ئاخرین!»
«بان پیاێگ بوینین که هەر چی تا ئێرنگه کردویم، وەپێم وەت. ئەرێ بو ئی پیا مەسیح واده دریاێ بود؟»
وه ئی وەخته، شاگردیل له عیسا کوتران کردیان و وەتیان: «ماموستا، چشتێ بخوه.»
قێر فرەێگ له سامریەگان ئەو شاره وه عیسا ئیمان هاوردن، وەبونەێ شاێەتی ئەو ژنه که وەتوی: «هەر چی تا ئێرنگه کردمه، وەپێم وەت.»
جا زویزی کل کردمه شوند، تنیش لوتف کردی هاتێ. ئێرنگه گشتمان لەلاێ خوداوه گورجیم تا گوش بیمنه هەر چی که خوداوەند فەرمایش کردێەسه پێد.»
وەختێ پولوس و بەرنابا له کەنیسه چیانه دەیشت، مەردم لاڵکیانه پێانەو که شەبات وەرەڕوی له باوەت ئی چشتیله ئەڕاێان قسیه بکەن.
«جا بزانین که نجات خودا وه لاێ ناجویلەکەیل کل کریاس و ئەوانه گوش دەنه لێ!»
ئێرنگه، شەریعەت هات تا خەتا فرەوه بود؛ وەلێ شونێ که گونا فرەوه بی، فیز فره فرەترەو بی.