29 «بان پیاێگ بوینین که هەر چی تا ئێرنگه کردویم، وەپێم وەت. ئەرێ بو ئی پیا مەسیح واده دریاێ بود؟»
مەردمەگه گشتێان سەریان سڕ مەن و وەتن: «ئێ بو ئی پیا کوڕ داود پادشا بود؟»
ژنەگه وەته عیسا: «زانم ماشیەح تێی؛ وەختێ باێ، گشت چشتێ ئەڕامان ئویشێد.» ماشیەح یانێ مەسیح واده دریاێ.
ئمجا ژنەگه، کویزەگەێ هیشتەجێ و چی ئەڕا شار و وه مەردم وەت:
جا مەردمەگه له شار دانه دەیشت و چیانه ئەڕا لاێ عیسا.
قێر فرەێگ له سامریەگان ئەو شاره وه عیسا ئیمان هاوردن، وەبونەێ شاێەتی ئەو ژنه که وەتوی: «هەر چی تا ئێرنگه کردمه، وەپێم وەت.»
ئەوەسه ها ئێره ئاشکرا قسیه کێ و هویچه پێ نیویشن! یانێ بو گەورایل قەوم وه ڕاسی پێ بردوین که ئی ئایەمه هەر ئەو مەسیح واده دریایه؟
وەلێ، قێر فرەێگ له مەردمەگە وەپێ ئیمان هاوردن. ئەوانه وەتیان: «ئێ مەگەر وەختێ مەسیح ئاشکرا بود، نیشانه و موجزەیل فرەترێگ وه ئی پیا، کەید؟»
روح خودا وەگەرد وەوی ئویشین: «بەو!» بیل تا هەر کەسێگ که شنەفێد بویشێد: «بەو!» بیل تا هەر کەسێگ تیەنیه باێد؛ بیل تا هەر کەسێگ ئاوەختی دێرێ، له ئاو ژیان وه پەتی بسێنێد.