32 ئەیو له باوەت ئەو چشتێ که دیه و شنەفتیه شاێەتی دەێ، وەلێ هویچکەس شاێەتیەگەێ قەبوڵ نیەکێ.
چوینکه هەر کەس داوا بکێ، وه دەس تیەرێد؛ هەر کەیش مینه بکێ، دوینیدەو؛ هەر کەیش دەر بکوتێ، وه ڕوی واز بود.
ئەیو هاته ئەڕا شونێگ که هن خوەێ بی و قەومەگەێ قەبوڵێ نەکردن.
دی وەپێدان نیویشم خزمەتکار، چوینکه خزمەتکار له کاریل ئەرواوەگەێ خەوەر نێری. بەڵکەم ئیوه وه ڕەفیقەیل خوەم خوەنیمه، چوینکه له هەر چی له باوگم شنەفتمه، ئاگاداردان کردمه.
ئمجا پیلاتوس له لێ پرسی: «ئێ خاسه جا تو پادشاێ؟» عیسا جواو دا: «تو ئویشێ مه پادشام. ئەڕا ئیه هاتمەسه دنیا و ئەڕا ئیه پا نامەسه ئی جهانه، تا ئەڕا ڕاسی شاێەتی بیەم. جا هەر کەس وه ڕاسی تالوق بیاشتود گوش گرێه دەنگم.»
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێد ئویشم ئەو چشته که زانیمن ئویشیمن و ئەو چشته دیمنه شاێەتی دیمن، وەلێ ئیوه شاێەتیمان قەبوڵ نیەکین.
جا شاگردەگانێ هاتنه ئەڕا لاێ یەحیا، وەپێ وەتن: «ماموستا، ئەو کەسه که له ئەو لاێ چەم ئوردون وەگەرددەو بی و توی ئەڕاێ شاێەتی دای، ئێرنگه خوەێ تەعمید دەێ و گشتیەکی چنه ئەڕا لاێ.»
هەر کەس شاێەتیەگەێ قەبوڵ بکێ، مور وه ڕاس بوین خودا کوتێ.
چوینکه باوگ کوڕ دوس دێرێ و گشت کاریلێ که خوەێ کەی وەپێ نیشان دەێ. کاریل له ئیانه گەوراتریش نیشانی دەێ تا ئەڵاجویدان باێ.
چشتیل فرەێگ دێرم که له باوەت ئیوه بویشم و ماکومدان بکەم. وەلێ ئەیو که کلم کرد، وه حەقه و مه ئەو چشته که له لێ شنەفتمه، وه جهان جار دەم.»