29 وەوی هن زاواس، وەلێ دوس زاوا که وسێده لاێ گوش دەیده ڵێ، له شنەفتن دەنگ زاوا فره دڵخوەشەو بود. جا ئیسه شادی منیش هەر ئیجوره کامڵەو بود.
«تویەنیم پادشایی ئاسمان وه شاێگ وێنه بکێم که ئەڕا کوڕەگەێ سویرێگ خسته ڕێ.
«وه ئەو وەخته، پادشایی ئاسمان مینێده دەگله دویەت ئازەو که رەفیقەیل وەویێن، چراخ مویشیەگانێان هەڵگردن و چینه پیری زاواوه.
عیسا وه جواویان وەت: «ئێ بو مێوانیل سویر تا وەختێ که زاوا ها گەردیانەو، ئازیەتباری بکەن؟ وەلێ ڕوژیلی رەسێ زاوا له لێان سێنریەێ. ئەو وەخته ئەوانه ڕوژه گرن.
چوده ئەڕا ماڵ، ڕەفیقەیل و هاوساگانێ چڕێد و ئویشێ: ”وەگەرد منەو شادی بکەن، چوینکه پەسه گوم بیەگه پەێاێ کردمه.
ئی قسیەیله وەپێدان وەتمه تا شادی مه وەناودان بود و شادی ئیوه کامڵەو بود.
تا ئێرنگه وه ناو منەو داواێ هویچ نەکردینه؛ داوا بکەن تا وه دەس بارین و خوەشیەگەدان کامڵ بود.
وەلێ ئێرنگه تیەمه ئەڕا لاێ تو، ئی قسیەیلیشه وەختێ دێرم کەم که هێمراێ هامه ناو جهان، تا شادی مه وه تەمامی وەناو دڵیانەو بود.
ئەیو باێه گەوراترەو بود وەلێ من باێه بویچگترەو بوم.
ئەڕا ئیه که مه وە ئیوه غیرەت دێرم و ئیه له لاێ خوداس، چوینکه ئیوه دەزویران یە شوی کردمه تا جور دویەتازەوێگ پرچ پاک پیشکەشدان بکەمه مەسیح.
جا خوەشی مه وه کەماڵ برەسنێن و وەگەرد یەکترەکی هاوفکر بوین و مابەت ڕوی وه ڕوی بیاشتوین و یەێ دڵ و یەێ فکر بوین.
ئیمه ئی چشتیله ئەڕادان نویسیمن تا خوەشیەگەمان کامڵ بود.
هەرچەن چشتیل فرەێگ دێرم تا ئەڕادان بنویسم، وەلێ نیەتوام وه قاغەز و مرەکەو بود. بەڵکەم ئمید دێرم بامه ئەڕا لادان و ڕوی وه ڕوی قسیه بکێم تا خوەشیەگەمان کامڵەو بود.
ئمجا یەکیگ له ئەو هەفت گله فریشته که هەفت پیاڵەێ پڕ له هەفت بەڵای ئاخر داشتن، هات وه مه وەت: «بەو! مه وەوی، یانێ هاوسەر وەرکەگه نیشاند دەم.»