16 «چوینکه خودا جهان ئەوقره مابەت کرد که تەنیا کوڕەگەێ خوەێ دا تا هەر کەس وەپێ ئیمان بارێ نابود نود، بەڵکەم زنەیی ئەبەدی بیاشتوێد.
بچن و ماناێ ئی کەڵامه بفامن که ”مه بەزەیی توام نه قوروانی.“ ئەڕا ئیه که مه ناتمه تا سالحان، بەڵکەم تا گوناکاریل دەنگ بکەم.»
ساێو باخەگه تەنیا یە نەفەرتر داشت تا کلی بکێ، ئەویش کوره عەزیزەگەێ بی. جا ئاخر گشتێان کلی کرد، له لاێ خوێەو وەت: ”حرمەت کوڕەگەم گرن.“
«جەڵاڵ ئەڕا خودا وه ئاسمان بەرز و ئاشتی و سڵامەتی ئەڕا مەردمیلێگ که وەبان زەوی، خودا وه لێان خوەشنوده!»
کەلیمه بیه ئنسان و وەناومان نیشتەجێ بی. ئیمه جەڵاڵی دیمنه، جەڵاڵیگ شایسەێ ئەو تەنیا کوڕه که له لاێ باوگ ئاسمانی هاتوی. پڕ له فیز و ڕاسی.
هەراێهەر کەسێگ خودا نیه. وەلێ ئەو تەنیا کوڕه که ها لاێ باوگ ئاسمانی، ئەیو ناسانێه.
ئی ڕوژەگەێ، یەحیا عیسا دی که تێ وەرەو لاێ، یەحیا وەت: «بنوڕن، ئیەسه وەرک خودا که گوناێ جهان هەڵگرێ بید!
منیش زنەیی ئەبەدی دەمه پێان و هەراێهەر نابود نیەون. هویچکەیش له دەسم نیەقاپێدێان.
تا هەر کەس وەپێ ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی بیاشتوید.
هەر کەس وەپێ ئیمان بارێ ماکوم نیود، وەلێ هەر کەس وەپێ ئیمان نارێ، هەر ئێرنگەیش ماکومه، چوینکه وه ناو تەنیا کوڕ خودا ئیمان ناوردیه.
هەر کەس وه کوڕ ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ؛ هەر کەس له کوڕ گوش نەتەکنێ، چەوێ نیەکەفێدە زنەیی، بەڵکەم توڕەیی خودا له سەرێەو مێنێد.»
چوینکه خاست باوگم ئیەسه که هەر کەس چەو بوڕیه کوڕ و ئیمانه پێ بارێ، زنەیی ئەبەدی بیاشتوید و مه وه ڕوژ ئاخر زنیەو کەم.»
چوینکه ئەگەر وەختێ که ئیمه دشمەن بویمن، وه وەسلەێ مەرگ کوڕەگەێ وەگەرد خوداوه ئاشتی دریایمن، چەنێ فرەتر ئێرنگه که وەگەرد خوداوه ئاشتی دریایمنه، وەگەرد زنەیی کوڕەگەێ نجات پەێا کیم.
وەلێ خودا مابەت خوەێ وه ئیمه ئیجوره نیشان دەێ که هناێ ئیمه هێمراێ گوناکار بیمن، مەسیح ئەڕامان مرد.
ئێ خوداێگ که کوڕەگەێ خوەێ دریخ نەکرد، بەڵکەم ئەیو له ڕێ گشتمان داده دەسەو، ئێ وەگەردیشێەو گشت چشتێگ وه دەس دڵوازای نيەوەخشێده پێمان؟
وەلێ خوداێگ که وەناو بەزەیی کردن دەوڵەمەنه، وەبونەێ مابەت فره گەوراێ خوەێ که وه ئیمه داشت،
با خود خوداوەند ئیمه عیسا مەسیح و باوگ ئیمه خودا که ئیمه مابەت کرد و له ڕێ فیز دڵگەرمی ئەبەدی و ئمیدێگ خاس بەخشیه پێمان،
وەلێ وەختێ مێرەبانی و ئنساندوسی نجات دەر ئیمه، خودا ئاشکرا بی،
وەلێ ئەیو دوینیمن که ماوەێ کەمێگ خوارتر له فریشتەیل دانریا، یانێ عیسا، که وه خاتر ئیه که رەنج مەرگ کیشا، تاج جەڵاڵ و حرمەت نریا بان سەری، تا وه پێ فیز خودا ئەڕا گشتیەکی تام مەرگ بکێ.
بنوڕن که باوگ ئاسمانی چ مابەتێ و ئیمه کردێه، تا وەپێمان بویشن ڕوڵەیل خودا! جا ئیجوریشه هەیم! وه ئی بونەسه جهان نیەناسیدەمان، چوینکه ئەیو نەناسیه.
ئیمه مابەت کەیمن چوینکه یەکم جار ئەیو مابەتمان کرد.
له لاێ عیسا مەسیح، ئەو شاێەت ئەمینە و یەکم زگ له ناو مردگیل و فەرمانرەواێ پادشایل زەوی، وه ملدانەو بود. وه ئەیو که ئیمەیش دوس دێرێ و وەگەرد خوین خوەێ ئیمه له گونایلمان ڕزگار کردێه و