5 عیسا وەپێان وەت: «ڕوڵەیل، ماسی گردینه؟» جواو دان: «نه!»
نزیک ئێواره بی، شاگردیل هاتنه ئەڕا لاێ عیسا وەتنه پێ: «ئێرا شون چوڵێگه و ڕوژیش نزیک ئاخریه. جەماێەتەگه کل بکه تا بچنه ئەڕا ئاواییل دەور و وەر تا ئەڕا خوێان خواردەمەنی بسێنن.»
چەن گله ماسی بویچگیش داشتن. جا عیسا ئەوانەیش بەەرکەت دا و وەت تا بنەنێ وەر دەس مەردم.
خوداێ مه، گشت هەوەجیێل ئیوه وه پێ دەوڵەمەنی پڕ جەڵاڵ خوەێ وەناو مەسیح عیسا پەرچەو کەێد.
زنەییدان دویر له پویلدوسی بود و وه ئەو چشته که دێرین قانێ بوین، چوینکه خودا فەرمایش کردێه: «هەراێهەر نه وێڵد کەم، و نه هیلمەدە جێ.»
ئێ باوگیل، ئەڕا ئیوه نویسم، چوینکه ئەیو که له سەرەتا هەس، ناسین. ئێ جوانیل، ئەڕا ئیوه نویسم، چوینکه وه ئەو شەڕئاشوه زاڵەو بینه. ئێ ڕوڵەیل، ئەڕا ئیوه نویسم، چوینکه باوگ ئاسمانی ناسین.
ئێ ڕوڵەیل، سات ئاخر ڕەسیه و هەر ئەوجورە که شنەفتینه ”زد مەسیح“ تێد، ئێرنگەیش فره له زد مەسیحیل هاتنه، وه ئی بونه زانیمن که سات ئاخره.