20 وەختێ ئیه وەت، دەسیلێ و کەلەکەێ نیشانیان دا. جا وەختێ شاگردیل، خوداوەند عیسا دین خوەشاڵەو بین.
جا ژنەگان وه ترس و خوەشی گەوراێگ وه پەله له مەقبەرەگه دانه دەیشت نانه دو وەرەو لاێ شاگردەگانێ تا ئی خەوەره بێەنه پێان.
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، ئیوه گیره و شین کین، وەلێ جهان شادمانەو بود؛ ئیوه خەمبارەو بوین، وەلێ خەمەگەدان بوده شادی.
هەر ئیجوره ئیوەیش ئێرنگه خەمبارین؛ وەلێ وه دواره دوینمەدان و دڵشادەو بوین، هویچکەیش خوەشیەگەدان له لێدان نیەسینێد.
وەلێ یەکی له سەربازەگان نیزەێگ کرده کەلەکەیەو زویزی خوین و ئاو له لێ کەفته ڕێ.
جا شاگردیل تر وەپێ وەتن: «خوداوەند دیمنه!» وەلێ توما وەپێان وەت: «تا جاێ بزمارەگان وەناو دەسیلێ نوینم و کلک نەنەمه جاێ بزمارەگان و دەس نێمه کەلەکەێ، هەراێهەر ئیمان نیەتێەرم.»
ئمجا وه توما وەت: «کلکد بنه ئێرا و دەسیلم بوین و دەسد بار بیه قێ کەلەکەم. بی ئیمان مەو، بەڵکەم ئیمان بار.»
له باوەت کەلیمەێ ژیان هەر ئەو کەلیمه که له سەرەتا بی، هەر ئەو کەلیمه که شنەفتیمنه و وه چەویل خوەمان دیمنه، هەر ئەو کەلیمه که نوڕێیمنه پێەو و دەسیل خوەمان دایمنەسەقەێەو.