2 جا وه دەودەوان چیه ئەڕا لاێ شەمعون پتروس و ئەو شاگردەگە که عیسا دوسی داشت، وەپێان وەت: «گەورەمان له مەقبەرەگه بردنەسەێ و نيەزانیم نانەسێ کوره.»
یەکی له شاگردیلی که عیسا دوسی داشت، له سەر سفرەگە له لاێ عیسا پاڵەو داوید.
وەختێ عیسا دی که داڵگێ له لاێ ئەو شاگرده که دوسی داشت وساس، وه داڵگێ وەت: «ئافرەتەگه، بنوڕ کوڕەگەد».
ئەوانه وەپێ وەتن: «ژنەگه، ئەڕا گیره کەی؟» ئەویش وەته پێان: «گەورەگەم بردنە و نيەزانم نانەسێ کوره.»
عیسا وەپێ وەت: «ژنەگه، ئەڕا گیره کەی؟ هایده شون کی؟» مریەم خیاڵ کردیا باخەوانێگه، وەت: «گەورەم، ئەگەر تو بردیدەسێ، وەپێم بویش نایدەسێ کوره تا بچم بوەمیەو.»
چوینکه هێمراێ کتاو موقەدەس نەفاموین که عیسا باێه له مردگیل زنیەو بود.
پتروس هەڵوگەردیا و دی ئەو شاگرده که عیسا دوسی داشت کەفتیەسه شونێان. هەر ئەوه که له وەخت نان ئێواره پاڵەو داویه سینەێ عیسا و له لێ پرسوی، «گەورەم، ئەوه کیه که توێ دەیده دەس دشمەنەو؟»
ئیه هەر ئەو شاگردەسه که وه ئی چشتیله شاێەتی دەێ و ئیانه نویساس. ئیمه زانیمن که شاێەتیەگەێ ڕاسه.
جا ئەو شاگرده که عیسا دوسی داشت، وه پتروس وەت: «ئیه خوداوەنده!» وەختێ شەمعون پتروس شنەفت که خوداوەنده، هەر ئەو ئانه دڵنگەگەێ پێچاده دەور خوەێ، چوینکه ڕویتەو بوی، جا خوەێ خسته ناو دەریاچەگه.